Μια βραδιά με τους Kadinelia!!

Την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020 είχαμε την τύχη εγώ και κάποιοι συμμαθητές μου να βρεθούμε στη συναυλία των Kadinelia στο Νόστος bar , αφού φυσικά προηγήθηκε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στη ραδιοφωνική εκπομπή.
Αρχικά η Kadinelia Δηλαδή ο Θανάσης και η Εύη είναι νέοι μουσικοί που πειραματίζονται με τα είδη μουσικής. Έχουν συνθέσει αρκετά δικά τους τραγούδια αλλά έχουν διασκεδάσει και κάποια παραδοσιακά. Μάλιστα έχουν κυκλοφορήσει και έναν δίσκο. Τη συναυλία ξεκίνησε με ένα δικό τους κομμάτι .Τα τραγούδια που ακολούθησαν ήταν δύο παραδοσιακά γνωστά το ποντιακό " Κορτσόπον λαλ με" και ένα συρτό της Πελοποννήσου το" μου παρήγγειλε το αηδόνι" .Παρόλο που διασκέδασαν δεν πείραξαν καθόλου τους χορευτικούς ρυθμούς πράγμα που είναι Εξαιρετικό .και ο τρόπος που τα ερμήνευαν και οι διασκευές που έκαναν ήταν εξαιρετικές .Πρόσφατα κυκλοφόρησαν το νέο τους κομμάτι το άμα σταματήσεις Το μυαλό σου που ήταν ιδέα του Θανάση Ζήκα και πλέον έχει γίνει το αγαπημένο μου .στη συνέχεια έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση η τσαμπούνα με συνδυασμό με το Beatbox της Εύης και ταυτόχρονα συνοδεία κιθάρας κάτι πολύ εντυπωσιακό. φυσικά δεν έλειψε η εξαιρετική ερμηνεία στα ποντιακά τραγούδια που μας είπε η Εύη παίζοντας στην ποντιακή λύρα .Η Εύη εκτός από την καταπληκτική φωνή που έχει είναι και πολύ καλή στο Beatbox αλλά για αυτό ξέρεις σίγουρα να χειρίζεται πολύ καλά τη φωνή της. Προς το τέλος δεν έλειψαν να πουν το αγαπημένο μου και συγκαθιστό "με γέλασαν τα πουλιά"πραγματικά αυτή τους η ερμηνεία είναι από τις καλύτερες

Όσον αφορά τους δύο τους βλέποντας τους κάνεις καταλαβαίνει Πως το ζουν πάρα πολύ αυτό που κάνουν και όχι μόνο. Την ενέργεια που έχουν πάνω στη σκηνή την μεταφέρουν στο κοινό. Έτσι το βίωσα και εγώ προσπαθούσα να νιώσω αυτή την ενέργεια και αυτό που μπορώ να παρατηρήσω είναι πως με δύο κιθάρες και γενικά δύο όργανα μπορεί να βγει ένα υπέροχο αποτέλεσμα με γεμάτο ήχο σαν να υπάρχουν περισσότερα όργανα. Έτσι και έγινε. Ο ήχος ήταν τόσο πλούσιος που έλεγες πως είναι δυνατόν δύο κιθάρες να βγάζουν τέτοιο αποτέλεσμα. Πάντως είναι δύο εξαιρετικοί μουσικοί και με λίγα λόγια ήταν από τις ωραίες εμπειρίες που είχα!!

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Σπύρο Γραμμένο και τον Χρήστο Καλκάνη !

Αρχικά πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.

Xρήστος: Προέρχομαι από μουσική οικογένεια. Έχω μεγαλώσει μέσα στη μουσική, ο πατέρας μου παίζει πιάνο, ο παππούς μου έπαιζε κλαρινέτο και ο αδερφός μου είναι κοντραμπασίστας. Δραστηριοποιούμαι σαν καθηγητής σε Μουσικά Σχολεία και σε live μουσικές με τον Σπύρο και με άλλους. Ζω από τη μουσική και χαίρομαι γι' αυτό. 

Σπύρος: Εγώ ζω από τη μουσική. Ήμουν κομμωτής πολλά χρόνια, έπαιζα μουσική στα Γιάννενα. Κάποια στιγμή σταμάτησα την κομμωτική και είχα μόνο τη μουσική. Μου αρέσει πάρα πολύ να γράφω. Έχω γράψει ένα παιδικό παραμύθι και μια θεατρική παράσταση. Αυτό που θα μου άρεσε αν έπρεπε να διαλέξω μέσα σε όλα αυτά τα πράγματα που κάνω είναι να γράφω τραγούδια και με αυτά που έχω ήδη , να τα λέω πάνω στη σκηνή. Αλλά επειδή είναι δύσκολο να επιβιώνεις κάνοντας μόνο ένα πράγμα, για να ζεις από τη μουσική πρέπει να κάνεις πάρα πολλά γύρω από αυτή. 

Πότε ήταν η στιγμή που αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική?

Χρήστος: Η μάνα πάντα ήθελε να έχουμε μια πιο θετική πλευρά να πάμε να βρούμε μια σχολή θετικών επιστημών γιατί η ίδια ήταν βιολόγος. Εντάξει μας συνεπήρε η αλήθεια είναι , γιατί είναι ένα πολύ έντονο στοιχείο ειδικά άμα το έχεις μέσα στο σπίτι σου και έχεις μεγαλώσει με αυτό. Αλλά νομίζω τελικά η ίδια η μουσική είναι αυτή που μ΄ αναζητάει!!!

Σπύρος: Εγώ όταν ήμουν γ΄ γυμνασίου έμεινα σε 14 μαθήματα. Και όταν έμεινα με ρώτησε η μάνα μου τι θα κάνω στη ζωή μου. Της είπα ότι θα γίνω μουσικός. και μου λέει " Ωραία. Και τι δουλειά θα κάνεις?". Δε φάνηκε ότι ένα παιδί στην Ηγουμενίτσα ήθελε να γίνει μουσικός στα 14. Η μάνα μου ήταν κομμώτρια. Μπήκα σ αυτή τη δουλειά και μου άρεσε πάρα πολύ. Από τα 18 εώς τα 23 δεν έπαιζα καθόλου μουσική, μόνο λίγο στο σπίτι. Με είχε πιάσει ένα πράγμα και ήμουν μόνο κομμωτής. Και εκεί στα 23 σε μια κουβέντα με έναν φίλο μου που είχε μαγαζί , μου λέει να πάμε να παίξουμε. Εγώ του είπα ότι θα στείλω κάποιους φίλους αλλά αυτός έλεγε όχι να πάω εγώ. Ε , αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα που με έκανε ν΄ασχοληθώ με τη μουσική.[...]

Πώς γνωριστήκατε και αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική?

Σπύρος: Είχαμε έναν κοινό φίλο τον Ορέστη τον Πενέκα. Είναι πάρα πολύ ωραίο το ότι πάω το 2008 στη Θεσσαλονίκη να κάνω μίξη το δίσκο μου σε έναν φίλο , ο οποίος συγκατοικεί με τον Χρήστο. Δεν γνωριζόμαστε μόνο μια μέρα που είχα πάει στο δωμάτιο γιατί ήθελα κάτι και είπαμε " Γεια σου, Γεια σου" . Αυτό. Μου στέλνει ο άλλος τη μίξη του δίσκου και μου λέει " 'Εχω βάλει και κάποια πράγματα" και σ ένα κομμάτι μου είχε ένα σόλο 32 μέτρα κιθάρα, είχε κόψει το μισό και το έβαλε κλαρινέτο. Και λέω ποιος είναι αυτός και μου λέει " Είναι ο Χρήστος που γνώρισες". Καταπληκτικό. Οπότε πριν γνωριστούμε έχει γράψει τον δίσκο μου. Κάποια στιγμή χρειάστηκα ένα όργανο γιατί είχα κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό μου, τον πήρα τηλέφωνο και πήγαμε για καφέ. Στη μία ώρα που διήρκησε ο καφές πήγε τουαλέτα  35 φορές! Σηκωνόταν λες και ήταν στο πρώτο ραντεβού. Α! Ήταν!

Οι στίχοι των τραγουδιών σου είναι λίγο ιδιαίτεροι. Τι μουσικές επιρροές είχες?

Σπύρος: Οι μουσικές που άκουγα και οι τραγουδοποιοί είχαν τέτοιο στυλ. Δηλαδή έχω επηρεαστεί από συγκεκριμένους όπως τον  Λουκιανό Κηλαηδόνη. Άκουγα Μηλιώκα , Γιοκαρίνη, Βασίλη Νικολα'ι'δη. 

Παρόλα αυτά δε μπορώ να γράψω τραγούδια με ποιητικό στίχο. Συνήθως γράφω κυριολεκτικά!

Έχεις ξεκινήσει μια σειρά στο Υoutube, το The Barber Show, με ποιο κριτήριο φέρνεις τους καλλιτέχνες?

Σπύρος: Στην αρχή κάναμε 4 επεισόδια που φέρναμε όποιον γουστάραμε. Μετά βάλαμε έναν χορηγό ο οποίος  ήθελε συγκεκριμένα πράγματα. Μας ζητούσανε κάποια άτομα που εγώ δεν τους ήθελα. Σιχαίνομαι τους Youtuber που ουρλιάζουν. Το ότι είναι ελεύθερο μέσο το Youtube σημαίνει ότι μπαίνουν και παιδάκια μέσα και το βλέπουν, δε μπορείς να βρίζεις.

Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε?

Χρήστος: Εγώ θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Σπύρο τον Γραμμένο αν μπορούσα κάποια στιγμή!!

Σπύρος: Εγώ δεν έχω κανένα αποθυμένο τέτοιο. Πιστεύω ότι όλα αυτά έρχονται. 

Κάποιον μελλοντικό σας στόχο ή κάποιον μελλοντικό δίσκο?

Σπύρος: Έχουμε τελειώσει ένα δίσκο. Οι μίξεις έχουν γίνει από πέρυσι. Σιγά σιγά θα κυκλοφορήσει. 

Θέλουμε να χαρακτηρίσετε ο ένας τον άλλον. 

Σπύρος: ειλικρινής

Χρήστος : αγαπημένος

- Ευφραιμίδου Μαρία

- Νίκος Καρκάνης

Δυο κουβέντες με τους Thrax Punks

Αρχικά πότε δημιουργήθηκε η μπάντα,πώς γνωριστήκατε;

Βάϊος:Το 2010,σαν σχήμα,αλλά παίζουμε από το 2006 μαζί με τον Γιώργο.

Γιώργος:Αρχίσαμε οι δυο μας πρώτα,το νταούλι με την γκάιντα.Βέβαια εγώ που παίζω νταούλι παίζω και λύρα,οι βασικοί ήμασταν εγώ και ο Βάϊος.Ξεκινήσαμε το 2006 αλλά γνωριζόμασταν από το 2004 και το 2010 αναγκαστήκαμε να βγάλουμε ένα όνομα.Γνωρίσαμε τον Πάνο το 2015 και από τότε είμαστε τρίο,έχοντας και έναν ηχολήπτη ο οποίος παίζει...κονσόλα.

Είχατε σχέση με την παράδοση από μικρή ηλικία;

Βάϊος:Ο παππούς μου παίζει κι αυτός γκάιντα,οπότε έμαθα από αυτόν.Το ίδιο και ο Γιώργος,στο περιβάλλον του έπαιζαν παραδοσιακή μουσική.Γενικώς,στην επαρχία είναι πιο εύκολο να βρίσκεσαι κοντά στην παράδοση οπότε όλοι,λίγο πολύ,ακούγαμε παραδοσιακά.Τώρα και εμείς εξαιτίας του σχολείου,από κασέτες,cd,το ίντερνετ και λοιπά,ακούγαμε κι άλλα είδη μουσικής όπως pop,rock,metal.Είχαμε μεγάλη επιρροή από τα παραδοσιακά,δε μπορώ να σου πω "από τότε άρχισα να ακούω παραδοσιακά".Νιώθω πως από τότε που γεννήθηκα είχα αυτόν τον ήχο στο DNA μου.

Τον Νοέμβρη βγήκε ο καινούριος σας δίσκος.Τι απήχηση είχε από τον κόσμο;

Γιώργος:Νομίζουμε πώς άρεσε.Το θέμα είναι πως ήταν μια δοκιμασμένη συνταγή το άλμπουμ γιατί είναι ουσιαστικά μία playlist που παίζαμε σε συναυλίες πριν 2-3 χρόνια.Το είχαμε δοκιμάσει ήδη live στον κόσμο.

Βάϊος:Το πείραμα είχε γίνει ζωντανά και μετά καταγράφηκε σε δίσκο.Έχει μεγάλη αποδοχή και βλέπουμε τα νούμερα και την ανταπόκριση του κόσμου,πάει καλά,είμαστε ευχαριστημένοι.

Πάνος:Και μόνο που παιδιά από Μουσικό Σχολείο μας φωνάζουν για συνέντευξη και ακούνε την μουσική μας για εμάς είναι υπέρ αρκετό.

[...]

Γιώργος:Δεν παίζουμε με τις έννοιες,δε κολλάμε σε αυτές.Η μουσική δεν έχει όρια και δεν χρειάζονται οι ταμπέλες.Δεν μπορούμε να πούμε πως παίζουμε πάντα punk,αλλά αυτό που κάνουμε είναι έξω από τα σύνορα και τα όρια της παράδοσης.

Πάνος:Η μουσική είναι μέσο επικοινωνίας.

Βάϊος:Τα είδη μουσικής,rock,punk,εφευρέθηκαν από τους μουσικούς για να εξηγήσουν στον κόσμο περί τίνος πρόκειται η μουσική τους παρά για να δημιουργήσουν οπαδούς γι αυτό το είδος.Δηλαδή αν κάποιος είναι metalας είναι σαν να λέει όπως ακούει αυτό και τίποτα άλλο,το οποίο δεν ισχύει.Λεγόμαστε Thrax Punks και όταν το ακούσει κάποιος αυτό θα πει "έχει παράδοση με punk και λίγο metal".Ο άλλος κατάλαβε λίγο τι μπορεί να ακούσει,και αυτό.Από εκεί και πέρα το τι παίζουμε είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Γιώργος:Θα μπορούσαμε να βαφτίσουμε τα δικά μας punkιότικα..

Υπήρξε στιγμή που είπατε "..ας το παρατήσουμε,δεν πάει άλλο";

Γιώργος:Πολλές φορές,μάλιστα το κάναμε μια φορά.Δεν μέναμε ποτέ στην ίδια πόλη,μπορεί να είμαστε από την Ορεστιάδα εγώ και ο Βάϊος και ο Πάνος από την Αλεξανδρούπολη αλλά μέναμε σε διαφορετικές πόλεις,σπουδάζαμε αλλού και βρισκόμασταν στις γιορτές,Χριστούγεννα,Πάσχα και καλοκαίρι στην Ορεστιάδα.Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να σταματήσεις να συνεργάζεσαι σε κάποιον.

Βάϊος:Ο καθένας μπορεί να έχει άλλους στόχους στο μυαλό του.Ο ένας ίσως θέλει να έχει ένα συγκρότημα για να περιοδεύει και ενδεχομένως να επιβιώνει από αυτό,να συναντά κόσμο και να ταξιδεύει αλλά ο άλλος μπορεί να θεωρεί πως η μουσική είναι το χόμπι του και να θέλει μια σταθερή ζωή και ρουτίνα και να ταξιδεύει μια στο τόσο.Ή να μην θέλει να ανακατεύει τα οικονομικά και την μουσική.

Γιώργος:Εκτός αυτού,διανύουμε μια εποχή που δεν είναι εύκολο να επιβιώσεις μόνο ως μουσικός,πρέπει να συνδυάσεις κι άλλα πράγματα.Δεν είμαστε μόνο μουσικοί,είμαστε και περίεργοι χαρακτήρες.Μουσική,άντε παίζουμε μαζί,μετά τι;Στο αμάξι,στο ξενοδοχείο,στον δρόμο..ο ένας θέλει να φάει μπανάνα ο άλλος γαλακτομπούρεκο.

Πάνος:Αδέρφια έχετε;[...]Είναι πάνω-κάτω το ίδιο με αδέρφια κοντά στην ηλικία σου,πέφτουν πάντα μάπες.Εμείς μπαίνουμε σε μία διαδικασία να κοιμόμαστε μαζί,να ξυπνάμε μαζί,να τρώμε μαζί,είναι πολύ οικογενειακό το κλίμα...

Βάϊος:Βγαίνουν μπροστά τα χειρότερα σημεία του χαρακτήρα του καθενός και πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε.Το πιο δύσκολο κομμάτι σε ένα συγκρότημα δεν είναι η μουσική ούτε το να προβάρεις,το πιο δύσκολο είναι να μπορείς να συνυπάρχεις με τους άλλους.Όχι μόνο στην μουσική,γενικά στην ζωή,σε ό,τι και να κάνεις.

Έχετε σκοπό να γράψετε δικά σας κομμάτια;

Γιώργος:Έχουμε ήδη γράψει,κάποια είναι μόνο οργανικά αλλά υπάρχουν και με στίχους,απλά τα παίζουμε μόνο στις συναυλίες μας,δεν έχουν κυκλοφορήσει.Αν αντέξουμε ο ένας τον άλλον για καιρό ακόμα θα βγάλουμε δίσκο με τα δικά μας τραγούδια.

Πώς πηγαίνει το tour σας μέχρι στιγμής;

Βάϊος:Παίξαμε Θεσσαλονίκη,Αλεξανδρούπολη και σήμερα εδώ,Κομοτηνή,ήταν και οι δύο sold out.Όπου παίζουμε περνάμε καλά,είναι πολύ ωραία φάση,έρχονται πολλά άτομα,πάει καλά.

Γιώργος;Αγοράζουν κάποιοι στο τέλος για να θυμούνται αυτή τη στιγμή,και για να μας στηρίξουν,κάποια κονκάρδα ή μπλουζάκια κάτι το οποίο μας χαροποιεί πολύ.Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ συγκινητική και δυνατή.Εξάλλου κάπως πρέπει να επιβιώσουμε.

Βάϊος:Εγώ με τον Πάνο είμαστε καθαρά μουσικοί...με αυτό πεινάμε.Μας ρωτάνε "από αυτό επιβιώνετε,από αυτό τρώτε;Από την μουσική;' και λέμε "όχι...από αυτό πεινάμε...".

Θέλετε να χαρακτηρίσετε ο ένας τον άλλον;

Βάϊος:Ο Γιώργης είναι το καλό παιδί,επικοινωνιακός,μας συντονίζει και δημιουργεί πολύ καλή ενέργεια.Έχει μια τάση να κεντρίζει πολύ κόσμο,να τον γνωρίζει πολύς κόσμος,σε αυτά είναι πρώτος.Ο Μάρκος,ο ηχολήπτης μας,είναι πολύ ήρεμος και ο συνδετικός μας κρίκος.Αν ξεφύγει η κατάσταση,ο Μάρκος θα είναι εκεί για να δαμάσει τα πνεύματα και να μας ηρεμήσει.Εγώ και Πάνος είμαστε πιο νευρικοί και ατίθασοι,μιλάω πολύ απότομα,ο Πάνος γκρινιάζει αλλά έχει πάντα πολύ καλές ιδέες για την μπάντα.

Πάνος:...ο Βάϊος θα πιάσει την γκάιντα θα αρχίσει να την ψειρίζει και θα βάλει πολύ ωραία εφέ.Γενικά μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.

Βάϊος:Πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι "χάνεις".Όπως με όλες τις σχέσεις.

Θα αλλάζατε κάτι από το παρελθόν,υπήρξε κάποιο λάθος;

Βάϊος:Πραγματικά,έχουμε σκεφτεί πολλά πράγματα που θα μπορούσαμε να αλλάξουμε αλλά εν τέλη,όταν περνάει ο καιρός,ξέρω πως ορθά έγινε το λάθος που έγινε.Η πιο στραβή του κόσμου να γίνει θα βγάλει πάντα σε καλό γιατί πλέον έχεις εμπειρία,την πάτησες και ξέρεις πως είναι οπότε δεν θα την ξαναπατήσεις.Είμαστε σε μια κατάσταση που είμαστε καλά έχοντας κάνει αρκετά λάθη,άρα καλώς τα κάναμε.Παραδειγματιζόμαστε από αυτά και συνεχίζουμε.Δεν μετανιώνω για τίποτα.Ό.τι έχει συμβεί,έχει συμβεί.Πολλά θα μπορούσαμε να τα κάνουμε με διαφορετικό τρόπο αλλά κατά πάσα πιθανότητα να χάναμε κάτι πολύ μεγάλο


-Μαρίνα Ταουσανίδου
-Μαρία Ευφραιμίδου

Συνέντευξη με τους Opera Chaotique

Οι Opera Chaotique είναι ένα ντουέτο που αποτελείται από τους Χρήστο Κουτσογιάννη και Γιώργο Τζιουβάρα. Ασχολούνται με εναλλακτική μουσική δημιουργώντας ένα μαγευτικό και αξέχαστο θέαμα.

Καλησπέρα. Πρώτα απ΄όλα πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς.

Είμαστε οι Opera Chaotique και είμαστε οκτώμισι χρόνια σχήμα.

Το κίνητρο για να κάνει κάποιος αυτό που κάνετε, ποιό είναι; 

Το κίνητρο είναι η έκφραση, να μπορείς να εκφράζεις τον εαυτό σου. Δηλαδή αυτό που θέλεις να περάσεις ως τέχνη εσύ και έχεις ανάγκη ως άνθρωπος να εκφράσεις. Για ποιον λόγο δηλαδή ασχολείσαι με την μουσική, την τέχνη γενικότερα; Για να πεις κάτι δικό σου, να προσφέρεις κάτι στον κόσμο. Στην ουσία δεν υπάρχει κίνητρο.

Πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε αυτό στο συγκρότημα; 

Στην ουσία δεν υπήρχε απόφαση. Έγινε κάπως μόνο του θα λέγαμε γιατί όταν γνωριστήκαμε ο καθένας μας, έβαλε στοιχεία από αυτό που έκανε ήδη. Ο Χρήστος ως τζαζ/μπλουζ ντράμερ, εγώ την κλασική παιδεία και ένα χιουμοριστικό σόου που έκανα. Ενώσαμε, λοιπόν, αυτό, και μετά ξεκινήσαμε κάτι, σαν άνθρωποι που δεν γνωρίζαμε αν θα πετύχει ή όχι, απλά σκεφτήκαμε ότι είναι διαφορετικό, το γνωρίζαμε και οι ίδιοι οπότε δεν φοβηθήκαμε και το κάναμε πράξη.

Πολλές φορές στα άλμπουμ σας υπάρχει μελοποιημένη ποίηση. Θέλετε να ακουστεί απλά η μελοποιημένη ποίηση μέσα από ένα είδος τραγουδιού ή επειδή γενικότερα σας αρέσει ή προσπαθείτε να πείτε κάτι στον κόσμο με αυτό; 

Είναι και τα τρία από αυτά που μας είπες. Βασικά, δημιουργείς ένα ποίημα επειδή σου αρέσει το ποίημα, από εκεί ξεκινάς. Φυσικά, θες να δείξεις και στον άλλο την δικιά σου άποψη - πρόταση πάνω στο ποίημα αυτό. Έτσι, δίνεις και ένα στίγμα για το δικό σου στιλ.

Με αφορμή τις περιοδίες σας στο εξωτερικό. Στο εξωτερικό η ανταπόκριση του κοινού και λόγω της διαφορετικής γλώσσας είναι διαφορετική από αυτήν του ελληνικού κοινού ; 

Η γλώσσα δεν παίζει και πάρα πολύ μεγάλο ρόλο. Ο Γιώργος, που πάμε στην Ιταλία συχνά, μιλάει ιταλικά οπότε δεν υπάρχει θέμα, αλλά και στις άλλες χώρες τα αγγλικά πλέον είναι μία γλώσσα που την μιλάνε σπαστά ή στο περίπου πάρα πολλοί λαοί, έτσι δεν υπάρχει κάποιο θέμα. Αλλά αν μας αντιμετωπίζουν θετικά εξαρτάται από την περίπτωση.

Όσον αφορά την δυσκογραφία. Το να βγάζεις δίσκο δεν είναι εύκολο πράγμα. Για εσάς πώς ήταν η εμπειρία.  Χρειάστηκε να δώσετε εσείς χρήματα ; 

Στον πρώτο μας δίσκο όχι, μας τα έκανε όλα η εταιρία. Ευτυχώς, όμως, πουλάμε κάποια στιγμή οπότε καλύπτονται τα έξοδα. Δεν χάνουμε, ας το πούμε, κάτι. Αλλά πάντα είναι δύσκολο γιατί το ποσό δεν είναι μικρό για να καλυφθεί. Ένας δίσκος θέλει δύο με τρία χιλιάρικα τουλάχιστον, το πολύ απλό.

Που ηχογραφείτε συνήθως ; 

Ο τελευταίος  δίσκος και ο επόμενος φυσικά ήταν στο top floor studio αλλά οι άλλοι δύο ήταν σε διαφορετικά studio. Δοκιμάζαμε διάφορους τρόπους και διάφορους τρόπους ηχογράφησης, επίσης. Δηλαδή, στα πρώτα δύο παίζαμε όλοι μαζί λάιβ και επίσης έχουμε και ένα τσέλο μαζί μας, συνήθως, το οποίο παίζει μαζί μας. Ακόμα, έχουμε και διάφορους guests από συνεργάτες όπως  διάφορες γυναίκες σοπράνο μέχρι και πολυ γνωστούς  καλλιτέχνες όπως τους tiger lillies, Nouvelle Vague, τον Πασχαλίδη τώρα από την Ελλάδα και άλλους.

Το όνομα του συγκροτήματος πως προέκυψε;

Στην πραγματικότητα, μία φίλη μας το βρήκε. Επειδή εγώ ασχολιόμουν με την όπερα και είχαμε διάφορα στιλ μουσικής αλλά και επειδή έχουμε διάφορες ιστορίες μέσα στην παράστασή μας που είναι  λίγο σουρεαλιστικές, λίγο χαοτικές. Οπότε κάπως έτσι βγήκε.

Σε αρκετά λάιβ σας φοράτε μάσκες.  Αποσκοπεί σε κάτι αυτό;

Αρχικά, η θεματολογία του πρώτου άλμπουμ έχει σχέση με την Νέα Ορλεάνη και την βασίλισσα των βουντού οπότε οι μάσκες ήταν μία καλή επιλογή γι΄ αυτό. Μετά τις ξαναχρησιμοποιήσαμε σε παραστάσεις αλλά τώρα έχουμε αλλάξει πάλι, χρησιμοποιώντας μάσκες εμπνευσμένοι από το δεύτερό μας έργο που είναι ‘‘οι βάτραχοι’’ του Αριστοφάνη, μία διασκευή που κάναμε. Δηλαδή χρησιμοποιούμε τις μάσκες για λίγα κομμάτια μέσα στη παράσταση και συγκεκριμένα για μία θεματολογία.

Στο τέλος ενός λάιβ, υπάρχει κάτι που αποκομίζετε από αυτό;

Στο τέλος κάθε λάιβ επικρατεί μια μελαγχολία γιατί τελείωσε ένα πολυ ωραίο λάιβ.

Το καινούριο σας άλμπουμ πότε κυκλοφορεί;

Θα θέλαμε Φεβρουάριο αλλά λογικά θα κυκλοφορίσει τον Μάρτιο. Επίσης, είναι και το πρώτο μας ελληνόφωνο άλμπουμ.

Είναι μια αλλαγή δεν χρησιμοποιείτε συχνά την ελληνικά γλώσσα στα τραγούδια σας;

Συνήθως ήταν αγγλόφωνα και οι δίσκοι, οι πρώτοι τρείς, ήταν αγγλόφωνοι. Ο τρίτος είχε ένα ελληνόφωνο και τώρα είναι όλος ελληνόφωνος. Κάνουμε μία αλλαγή ενώ ηχογραφούμε ήδη τον επόμενό μας δίσκο που θα είναι επίσης αγγλόφωνος

Έχετε επιρροές από άλλους μουσικούς;

Πολλές. Από Tom Waits και Tiger Lillies μέχρι, για εμένα, τζάζ της Νέας Ορλεάνης και αφρικάνικα και ο Γιώργος από κλασική μουσική και όπερα μέχρι και πιο σύγχρονα. Pink Floyd, Radiohead και άλλα.

Θέλατε από πάντα να δημιουργήσετε ένα συγκρότημα ή προέκυψε στην πορεία της ζωής σας;

(Χρήστος) Εννοείς μέσα στη μουσική; Γιατί μέσα στη μουσική παίζεις και μαζί με άλλους. Ακόμα και αυτοί που είναι σόλο παίζουν και μαζί με άλλους. Δηλαδή πάντα υπάρχει η έννοια του σχήματος. Τώρα σε άλλους είναι πιο συντροφικό, σε άλλους είναι απλα ένα όνομα που και οι άλλοι ακολουθούν.   
(Γιώργος) Εγώ προσωπικά δεν το είχα στο μυαλό μου. Δηλαδή μέχρι τα τριάντα μου ας πούμε δεν το σκεφτόμουν, προέκυψε. Ακόμα και αυτό που δεν προέκυψε, θα προέκυπτε, δηλαδή γνωριστήκαμε και γι΄ αυτό έγινε. Αλλιώς δεν το είχα στο μυαλό μου. Είχα μπάντα στη Θεσσαλονίκη που είχε προκύψει πιο πριν, για περίπου δύο χρόνια, αλλά περισσότερο εγώ στο μυαλό μου είχα την σολιστική οπερατική πιο παλιά. Ο Χρήστος, όμως, έπαιζε με πολλές μπάντες.

Υπάρχει κάποια συμβουλή που θα δίνατε σε εμάς που είμαστε μαθητές μουσικού σχολείου;

Η μόνη συμβουλή που έχει κάποιος να δώσει όπως λέγανε και κάποιοι διάσημοι ποιητές και μια διάσημη διαφήμιση .. ‘‘follow your heart’’.

-Νατάσα Βασιλειάδου