Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1983,στη συνέχεια το όνομα άλλαξε.Αρχικά γιατί,και κατά δεύτερον πως σας ήρθε η ιδέα να το ξεκινήσετε.
Ηλίας Ζάικος-Με την πρώτη της μορφή,λεγόμασταν ΄'Bluesgang" και άλλαξε το 86'.Άλλαξε γιατί όταν ήμουνα στην ηλικία σας,και λίγο πιο μεγάλος,το μυαλό μου δούλευε ακούγοντας την καρδιά,και καλά έκανε.Όσο μεγαλώνουμε αυτό χάνεται σιγά-σιγά,γινόμαστε πιο,υποτίθεται,ρεαλιστές,πραγματιστές κοκ.Το 86' λοιπόν άλλαξαν κάποια άτομα από την μπάντα,εγώ που ήμουν ο νονός της μπάντας θεώρησα πως εφόσον έφυγαν κάποια παιδιά,κάποιοι φίλοι,θα έπρεπε να αλλάξω το όνομα.Σήμερα μάλλον δε θα το έκανα.Και τώρα πως ξεκινήσαμε να παίζουμε blues..τώρα εσείς είστε στην κατάλληλη ηλικία του έρωτα και αυτά τα πράγματα είναι ακριβώς όπως ο έρωτας.Δε τα επιλέγεις,έρχονται και σε βρίσκουν,κατακέφαλα.Άρα δεν υπάρχει κάτι περαιτέρω να σχολιάσω.Αρχίζεις και επιλέγεις όταν έχεις γνώσεις,όταν ξέρεις πράγματα,όταν έχεις εμπειρίες,όταν έχεις ζήσει πράγματα και όταν ξέρεις πως είναι το ένα και το άλλο.Μπορείς να κάνεις επιλογές και να πεις "διαλέγω αυτό γιατί α,β,γ,δ".Όταν είσαι 20 χρονών και πιάνεις μια κιθάρα ή ένα πινέλο,όλα αυτά δεν είναι απλές αποφάσεις,είναι εσωτερικές ανάγκες.
Πώς αντιμετωπίστηκαν τα blues στην Ελλάδα;Ήταν κάτι καινούριο;
-Δε θα έλεγα πως ήταν κάτι καινούριο απλά δεν ήταν γνωστό.Εμείς ήμασταν οι "πρώτοι στο χωριό". Εμένα ξέρεις τι μου αρέσει να λέω για εμάς;Εμείς επειδή μεγαλώσαμε,αντέξαμε και παίζουμε όλα αυτά τα χρόνια,αλλά δεν είμαστε ευκατάστατοι,ούτε κατά διάνοια.Ο κόσμος αυτό δε το ξέρει,δε το γνωρίζει και ούτε τον νοιάζει.Χαριτολογώντας πάντα λέω ότι "οι Blues wire είναι το κατεστημένο του περιθωρίου".Το έλεγα γιατί εμείς νιώθουμε το περιθώριο.Νιώθουμε άνθρωποι οι οποίοι κινούνται πέρα από τις γραμμές του συμβιβασμού.Εσείς όμως που είστε 20 χρονών,εμάς μας βλέπετε αλλιώς.Λέτε "έλα μωρέ,blues wire τώρα είναι πιασμένοι του κερατά"....
(Βασικά αυτά είναι 15-16..)(Σοκαρισμένα γέλια)
-...όμως πάντα μας αντιμετώπιζαν με ζεστασιά στην Ελλάδα και αυτό τους το χρωστάμε.Από την άλλη,το προξενήσαμε λίγο.Παίζαμε πάντα σαν να είναι η τελευταία φορά,με ιδιαίτερο πάθος και αφοσίωση.Το πόσο καλοί ή όχι είμαστε είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.Αυτό ήταν αντιληπτό,άσχετα αν ο άλλος ήξερε από blues ή όχι.
Είχατε ένα μαγαζί στην Θεσσαλονίκη το οποίο έκλεισε;
-Δεν ήταν δικό μας,ήταν ενός φίλου και ένας τρομερά ιστορικός χώρος εν ονόματι "Παραλάμα".Αυτό το μαγαζί έγινε από μια παρέα φίλων προκειμένου να βγάλουμε εκείνον το χειμώνα του 86'.Έτσι έγινε ένας χώρος που λειτούργησε ακατάπαυστα για 5-6 χρόνια και οδήγησε στην δημιουργία του "Μύλου" στην Θεσσαλονίκη.Ήταν η πρώτη φορά που έγινε στην Ελλάδα κάτι τόσο πολυποίκιλο και μεγάλο.