Στις 21/10, βρεθήκαμε με τους Κοινούς Θνητούς, ένα συγκρότημα από την Εύβοια που αποτελείται από τους Βασίλη Φωτιά, ΜητσοΦου, Αντώνη και Τάσο Μεϊμάρη. Η μουσική τους, όπως λένε και οι ίδιοι (https://koinoithnitoi.gr/), δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, αλλά αποτελεί μάλλον μια ανάμειξη rock, hip hop και παραδοσιακής μουσικής. Ξεκίνησαν ανεβάζοντας τραγούδια στο youtube το 2016 (https://www.youtube.com/channel/UCjyiYKWfNBBnJd-xRP7lr_A) και από τότε έχουν κυκλοφορήσει δύο δίσκους και πολλά ακόμα κομμάτια online. Στη συνέντευξη που τους πήραμε συμμετείχαν ο Αντώνης και ο Μήτσος.
1) Πότε και που γνωριστήκατε;
(Αντώνης): Όλοι γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά. Εγώ με τον Μήτσο είμαστε μαζί από το νηπιαγωγείο. Είχαμε ξεκινήσει να παίζουμε σε συγκροτήματα με τον Βασίλη σε ροκ σχήματα από το σχολείο και με τον Μήτσο που είχε έρθει σε κάποιες συναυλίες και είχε πει κάποια hip-hop κομμάτια. Σαν Κοινοί Θνητοί ξεκινήσαμε ουσιαστικά το 2016.
2) Πως προέκυψε το όνομά σας;
(Αντώνης): Στην αρχή δεν λεγόμασταν Κοινοί Θνητοί, δεν είχαμε κάποιο όνομα, μετά το 2017 ονομαστήκαμε έτσι. Το όνομα προέκυψε από ένα κομμάτι που έχει γράψει ο Βασίλης που λέγεται κοινοί θνητοί και επειδή σκεφτόμασταν εκείνη την περίοδο πως να ονομάσουμε το συγκρότημα μας άρεσε και το πήραμε από εκεί.
3) Ασχολούσασταν από παιδιά με τη μουσική;
(Αντώνης): Εγώ ξεκίνησα 12 χρονών να παίζω λίγο κλασσική κιθάρα, ο Βασίλης άρχισε από πολύ μικρός, από 5 χρονών έπαιζε αρμόνιο και μετά και κιθάρα
(Τάσος): Εγώ ξεκίνησα να παίζω μουσική στην έκτη δημοτικού με πρώτη γυμνασίου
(Μήτσος): Εγώ άρχισα να ραπάρω από περίπου 11 χρονών
4) Περιγράψτε ο ένας τον άλλον με μία λέξη:
(Μήτσος): Ο Αντώνης είναι σοβαρός επειδή κατά κύριο λόγο από εκείνον περνάνε όλα τα οργανωτικά, ο Βασίλης είναι όμορφος μουσικά επειδή βάζει συνήθως την ομορφιά μέσα στα κομμάτια και κυρίως στα ρεφρέν και ο Τάσος εξελίσσιμος.
(Αντώνης): Ισχυεί για όλους
5) Ο συνδυασμός μουσικών οργάνων στη ραπ είναι κάτι το ασυνήθιστο. Πως προέκυψε;
(Αντώνης): Προέκυψε από την ασχολία που είχαμε όλοι με διάφορα είδη μουσικής από παλιά και ο Μήτσος έφερε το hip-hop στοιχείο στη μπάντα. Ουσιαστικά ο καθένας έφερνε το δικό του είδος μέσα στο σχήμα.
6) Πώς νιώθετε που τα τραγούδια σας είναι τόσο επίκαιρα και ιδιαίτερα τα παλαιότερα βγαίνουν αληθινά;
(Αντώνης): Είναι σίγουρα μία επιβεβαίωση για αυτά που έχουμε πει, τα οποία φαίνονται να είναι διαχρονικά. Βέβαια, αυτό είναι αντικειμενικό, γιατί δυστυχώς τα προβλήματα είναι ίδια, αλλά και γιγαντώνονται από το 2016 μέχρι σήμερα.
7) Εάν είχατε τη δυνατότητα να κάνετε live με οποιοδήποτε καλλιτέχνη ,ακόμα και σε φανταστικό επίπεδο, ποιος θα ήταν αυτός;
(Μήτσος): Τώρα τελευταία έχουμε κάνει κάποια πράγματα με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες και χρόνια στο χώρο της μουσικής ανεξαρτήτου είδους. Απλώς θέλω να γυρίσει ο Βασίλης, για να κάνουμε ένα live όλοι μαζί, και ό, τι προκύψει. Έχουμε κάνει διάφορες συνεργασίες. Με τον Βασίλη τον ισαακίδη στη Θεσσαλονίκη, με τα Μωρά στη Φωτιά, όμορφα πράγματα γενικά.
8. Πώς αντιμετωπίζατε παλιά και πώς τώρα τα αρνητικά σχόλια;
(Αντώνης): Τα αρνητικά σχόλια είναι καλοδεχούμενα όταν έρχονται από τον άλλο με καλή πρόθεση. Εννοείται πως χρειάζονται κιόλας. Θα σας πω την αλήθεια, όταν πρόκειται για αρνητικά σχόλια, παραδείγματος χάρη στο facebook κάτω από δημοσιεύσεις, απλά τα διαγράφουμε. Γιατί, τις περισσότερες φορές, δεν είναι κριτική είναι "χολή''.
9. ίδια είναι τα συναισθήματά σας μετά την ολοκλήρωση ενός πιο "δύσκολου" τεχνικά τραγουδιού όπως του κόσμου οι λαοί;
(Αντώνης): Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει μία αρχή και ένα τέλος. Γίνεται κάπως μία αρχή με τη μουσική και μετά μπαίνουν κι άλλα πράγματα. Το συγκεκριμένο τραγούδι μας πήρε σχεδόν ενάμιση χρόνο για να ολοκληρωθεί.
(Χαράλαμπος): Δηλαδή πρώτα προετοιμάζεται η μουσική και μετά οι στίχοι;
(Αντώνης): Ναι. Σχεδόν πάντα. Και όσον αφορά την προηγούμενη ερώτηση, δεν υπάρχει αυτό που λες, ότι υπάρχει κάποιο τέλος, το τραγούδι φτάνει μέχρι κάποιο σημείο, το ιδανικό. Δηλαδή μέχρι να ευχαριστηθούν τα αυτιά μας.
10. Πιστεύεται πώς το γεγονός ότι τοποθετήστε στα τραγούδια σας ενώ οι περισσότεροι το αποφεύγουν γενικά περιορίζει το κοινό σας;
(Μήτσος): Όχι. Δεν νομίζω ότι λέμε κάτι παράλογο ούτε διαφορετικό από ότι περιμένει να ακούσει ο νέος της εποχής μας και ακόμα, κάποιος μεγαλύτερος. Ό, τι ζούμε γράφουμε. Τώρα, άμα θέλει κάποιος να κλείσει τα αυτιά του και μην το ακούσει στην ουσία κλείνει μία πόρτα στα κοινωνικοπολιτικά θέματα τα οποία τον αφορούν αλλά δεν μας νοιάζει κιόλας .
(Αντώνης): Ο δεσμός που φτιάχνει μία τέτοια μπάντα η οποία λέει αυτά που πιστεύει ξεκάθαρα με το κοινό της, είναι πολύ πιο σφιχτός από ότι αυτός του απόλυτου και που δεν παίρνει θέση σε τίποτα. Άλλο είδος επαφή η μία, άλλο είδος επαφή η άλλη.
11) Θεωρείτε πως οι ακροατές ξέρουν ήδη για τις καταστάσεις/πρόσωπα/τοποθεσίες που αναφέρετε στα τραγούδια σας ή θέλετε να δώσετε έναυσμα να τα αναζητήσουν;
(Μήτσος): Υπάρχει σίγουρα αυτό αλλά συχνά δεν είναι μόνο ένα γεγονός για το οποίο μιλάμε, συγχέονται και καταστάσεις. Δηλαδή, μπορεί να αναφέρεις κάτι για τον Μιχάλη τον Καλτεζά και κάτι για τον Αλέξανδρο τον Γρηγορόπουλο, που χρονικά διαφέρουν, αλλά ουσιαστικά έχει γίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα· ένας αστυνομικός φρουρός, μπάτσος, όπως θες πες το σκότωσε ένα δεκαπεντάχρονο μαθητή. Κι όχι μόνο αυτά, και σε άλλους (συμβαίνει αυτό).
(Αντώνης): Εντάξει, δεν το κάνουμε εσκεμμένα, δε λέμε “Θα πούμε αυτό”, βγαίνει πιο πολύ στο γράψιμο, αλλά παίζει και τον ρόλο αυτό, της διαπαιδαγώγησης σίγουρα. Το να ακούσει ο άλλος κάτι και να το ψάξει να μάθει τι είναι, εννοείται, ναι.
12) Νιώθετε ότι έχετε κάποιο “χρέος”, κάποια ανάγκη να θίγετε κοινωνικοπολιτικά θέματα, ώστε να επηρεάζετε και να αλλάζετε τον κόσμο;
(Αντώνης): Ναι. Σίγουρα, εγώ το πιστεύω. Όχι χρέος με την έννοια ότι “Εμείς ξέρουμε και πρέπει να με ακούσεις για να μάθεις”. Πρώτα απ’ όλα, μας αφορούν εμάς αυτά τα θέματα, είναι δικά μας προβλήματα, τα οποία αφορούν κι εσένα και όλους εμάς…
(Μήτσος): …και μας αφορούν από παιδιά, δεν σταματάει αυτό.
(Αντώνης): Ναι, ναι. Υπάρχει σίγουρα προβληματισμός για πολλά θέματα κοινωνικά ή πολιτικά ή οτιδήποτε, τα οποία αφορούν άμεσα την ζωή μας, αφορούν ακόμα κι αν θα έχουμε αύριο να φάμε, αν… κατάλαβες, τέτοια ζητήματα που δεν μπορείς μπροστά τους να κλείνεις τα μάτια, όσοι κλείνουν τα μάτια θα τα βρουν μπροστά τους τέτοια θέματα
13) Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού σας είναι νέοι άνθρωποι. Πιστεύετε ότι αυτό υποδεικνύει κάτι για την νεολαία του σήμερα, ότι θέλει να πετύχει κάποια αλλαγή;
(Μήτσος): Δεν είναι μόνο νέοι άνθρωποι, είναι και μεγαλύτερης ηλικίας. Υπάρχει κι αυτό.
(Αντώνης): Εντάξει, η πλειοψηφία σου είπε.
(Μήτσος): Ναι, αλλά είναι ωραίο αυτό το πάντρεμα που γίνεται. Δηλαδή εγώ νιώθω ότι κάποιος μπορεί να αφήσει το παιδί του σε ένα live των Κοινών Θνητών και να “διασκεδάσει” σε εισαγωγικά εφόσον θέλει, αφού είναι το χιπ-χοπ και το ραπ το στοιχείο η ένταση που βγάζουν τα κομμάτια, η σκηνική παρουσία εκείνη την ώρα και να προβληματιστεί. Αυτό μπορεί να το κάνει κι ένας άνθρωπος που είναι 12-15-20, μπορεί όμως να το νιώσει κι ένας άνθρωπος που είναι 60…ίσως και παραπάνω.
14) Ποια θα λέγατε ότι είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει σχετικά με την μουσική;
(Αντώνης): Συμβουλές ε? Άκου, εγώ τελευταία, επειδή έχω ρωτήσει αρκετούς π.χ. ρώτησα τον Μυστακίδη, άλλους που παίξαμε μαζί ότι: “Ρε φίλε, πώς ακούς τα live μας, παίζουμε καλά?” και τέτοια, νομίζω σχεδόν όλοι μου είπανε ότι “Εφόσον ο κόσμος περνάει καλά, οι συναυλίες πάνε καλά και γουστάρετε κι εσείς κι ο κόσμος, μην ακούτε κανέναν, ότι και να σου πω εγώ δεν έχει νόημα”. Δηλαδή “συνεχίστε” μας είπαν. Εφόσον πάει καλά, συνεχίστε. Ντάξει θα ήθελα εγώ, ας πούμε να μου πει κάποιος ότι “Αυτό εκεί δεν ήταν καλό, μπορείτε να το βελτιώσετε” και τέτοια, αλλά αυτό σαν συμβουλή, ντάξει… Γιατί οι περισσότεροι δεν θα σου πουν για καλό λόγο κάτι, ειδικά στη μουσική “κλίκα”, να το πω έτσι. Υπάρχουν σίγουρα και άνθρωποι που θα σε σεβαστούν και θα σου πουν κάτι για να βελτιωθείς, αλλά σου λέω, υπάρχει πολλή σαπίλα και το καταλαβαίνει ο καθένας αυτό, το αν έχει πάρει καλό δρόμο. Ουσιαστικά σου λέει να σέβεσαι και να επικεντρώνεσαι στο κοινό σου. Δηλαδή να σε αφορά αν αυτός που σε ακούει σε γουστάρει. Όχι αν κάποιος μουσικός άκουσε το live και είπε “Α, τι έπαιξε αυτός εκεί”, “Α, τι ήχος ήταν αυτός” ή “Γιατί λέτε αυτό σ’ αυτόν τον στίχο”, κατάλαβες. Κλαιν· ένας σ’ το λέει
15) Τι συμβουλή θα δίνατε εσείς σε κάποιον που τώρα αρχίζει να ασχολείται με την μουσική επαγγελματικά;
(Αντώνης):Αρχικά, δεν κάνουμε μουσική καριέρα εμείς. Ξεκινάμε από αυτό. Εμείς δουλεύουμε άλλες δουλειές. Το συζητάγαμε αυτό χθες το βράδυ με τον Μήτσο, λέγαμε ότι “Ρε φίλε, εγώ τουλάχιστον ήμουν, από ένα σημείο και μετά πολύ σίγουρος γι’ αυτό που κάναμε και είπα ας το τρέξουμε όσο ποιο πολύ μπορούμε”. Υπήρχε δηλαδή ένα μεταίχμιο, εκεί στον δίσκο Αντίληψη, λίγο πριν(;)
(Μήτσος): Ναι.
(Αντώνης): Το κάναμε πολύ για πλάκα πριν. Ενώ, τώρα το κάνουμε πολύ πιο σοβαρά, καμία σχέση.
(Μήτσος): Αλλά συμβουλή, εγώ προσωπικά, δεν θα μπορούσα να δώσω σε κάποιον άλλο, όχι, μου φαίνεται δύσκολο.
(Αντώνης): Ίδια συμβουλή μ’ αυτό που είπαμε πριν και μ’ αυτό που λέμε τώρα. Δηλαδή ότι άμα το γουστάρεις κι ασχολείσαι, ψάξ’ το όσο πιο πολύ μπορείς.
(Μήτσος): Να ακούς και την κριτική του άλλου, σίγουρα, ανάλογα το ποιος είναι, εννοώ ανάλογα με τα χρόνια που είναι στον χώρο, να τη φιλτράρεις μέσα σου, αλλά… Γιατί να δώσω συμβουλή σε κάποιον; Δηλαδή…
(Αντώνης): Ρε φίλε, η συμβουλή είναι αυτό που είπαμε πριν. Ας πούμε αν εσύ παίζεις μουσική κι έχεις γράψει ένα κομμάτι, να μην σε νοιάζει τι θα πει… ας πούμε ο καθηγητής στο σχολείο (συγκεκριμένα το λέω, επειδή είστε στο μουσικό) ή ο Χ μαγαζάτορας που θα πας να παίξεις με την μπάντα σου ή ο άλλος που μπορεί να είναι στη δισκογραφική και να σ’ ακούσει. Ν’ ακούσεις αυτό που θα σου πει η παρέα σου, είναι πολύ πιο καλό κριτήριο. Γιατί το κοινό είναι μια μεγάλη παρέα ουσιαστικά, με πιο πολλά άτομα. Οι άλλοι έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους όταν ακούν το κομμάτι σου, αυτό θέλω να πω.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ:
Η συναυλία τους που ακολούθησε, η οποία ήταν σχεδόν sold-out, ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Το συγκρότημα είχε πολύ έντονη σκηνική παρουσία που διατηρούσε τον κόσμο αφοσιωμένο, ιδιαίτερα ο Μήτσος. Υπήρχε μια πολύ εμφανής σύνδεση μεταξύ μουσικών και κοινού, η οποία φάνηκε, εκτός από τις αφιερώσεις και τα λόγια των παιδιών ανάμεσα στα τραγούδια, και στην ανταπόκριση του κοινού, που δεν σταμάτησε να φωνάζει τους στίχους των κομματιών, κάνοντας την ατμόσφαιρα να μοιάζει με στάδιο.
Στην συνέντευξη συμμετείχαν οι μαθητές:
Δέσποινα Μαντά,
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος,
Γκουλιαμτζής Κων/νος.
