Εν όψει της συναυλίας της Νατάσσας Μποφίλιου στο Ακόντισμα Νέας Καρβάλης, η ομάδα μας επικοινώνησε με την PROSPERO και την ίδια, με σκοπό να γίνει μια συνέντευξη. Σε αντίθεση με προηγούμενες φορές, αυτή η συνέντευξη έγινε με email, όμως η διαδικασία ήταν το ίδιο εύκολη και η συνεργασία πολύ ευχάριστη. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα της περιοδείας εδώ. Ευχαριστούμε τις κυρίες Χ. Μαγκαλιού και Ε. Γιαννοπούλου που κανόνισαν όλες τις λεπτομέριες για τη συνέντευξη.
Η ομάδα: Παπαδόπουλος Χαράλαμπος, Πετροπούλου Αγγελική, Καθηνιώτη Ολυμπία, Αβραμίδου Νικολέτα, Βασιλείου Αφροδίτη, Συκά Σοφία, Κουτάκη Ρωξάνη
***
- Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την μουσική σαν ακροάτρια και σαν ερμηνεύτρια; Ποια ήταν τα ακούσματά σας από τους γονείς σας και πως εξελιχθήκατε στο είδος που τραγουδάτε σήμερα;
Την πρώτη μου επαφή δεν την θυμάμαι, καθώς πάντα στο σπίτι έπαιζε μουσική. Είτε από το στερεοφωνικό είτε έπαιζε ο πατέρας μου με την κιθάρα.
Θυμάμαι όμως την πρώτη φορά που σκέφτηκα πόσο μαγική είναι η συνύπαρξη μέσα από τη μουσική - κι αυτό ήταν σε μία συναυλία με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Με το άκουσμα της "Μαρίνας" ένιωσα την υπέρβαση και το μεγαλείο που σε κάνει να βιώνεις η Τέχνη! Ήμουν περίπου 7 χρονών...
- Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με την μουσική; Τι σας έκανε να την δείτε ως το μέλλον σας?
Πάντα ασυνείδητα βρισκόμουν γύρω από μουσικούς, γύρω από τα τραγούδια, μέσα στα ωδεία. Αλλά ένιωθα ότι έτσι γυμνάζω την ψυχη μου και το πνεύμα μου και οτι η κανονική δουλειά μου θα ήταν κάποια άλλη.
Συνειδητά, το ομολόγησα στον εαυτό μου, όταν πια είχα ήδη δίσκους κι έκανα συναυλίες.
Το τοποθετώ συγκεκριμένα στο μακρινό 2011, τότε που άνοιξα τα μάτια μου σ ένα λαιβ στην Τεχνόπολη και είδα όλο τον κόσμο να τραγουδάει το Εν Λευκώ. Εκεί είπα μέσα μου: οκέι, τελικά έγινες τραγουδίστρια!
- Οι περιοδείες μόνο εύκολες δεν είναι... από που αντλείτε δύναμη για να ταξιδεύετε σε όλη την Ελλάδα και να κάνετε συναυλίες; Πόσο ριψοκίνδυνο είναι να βγείτε σε περιοδεία; (δεδομένου του μεγαλύτερου κοινού σας, αλλά και της μεγαλύτερης ομάδας που πρέπει να περιοδεύσει)
Οι περιοδείες δεν είναι καθόλου εύκολες και έχουν πολλές αναποδιές και ανατροπές! Από το πιο μικρό μέχρι το πιο παράξενο... Αλλά, όταν ταξιδεύεις με ανθρώπους και καλλιτέχνες συνοδοιπόρους, που μαζί τους αισθάνεσαι την ασφάλεια του κοινού οράματος, το ταξίδι, με ό,τι συμπεριλαμβάνει, έχει αξία και είναι ένα φοβερό συναίσθημα.
Εμείς που έχουμε την τύχη να επιλέγουμε τον 'δρόμο' και τους αγγελιοφόρους του μηνύματος μας, έχουμε την ευκαιρία να σκεφτόμαστε δίπλα στην λέξη "περιοδεία" μόνο τη λέξη "χαρά".
- Έχετε πει ότι η σκηνή είναι τόπος ελευθερίας για εσάς. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι που να σας αγχώνει; Σας έβγαινε πάντα έτσι φυσικά και αυθόρμητα να τραγουδάτε μπροστά σε τόσο κόσμο;
Μου έχουν συμβεί πολύ δύσκολα και ζόρικα πράγματα πάνω στη σκηνή. Πάντα όμως την θεωρούσα έναν χώρο ελευθερίας! Δεν τη φοβάμαι την έκθεση της σκηνής και τις εκπλήξεις της, γιατί πιστεύω βαθιά σε αυτό που κάνω και σε αυτούς που απευθύνομαι. Νιώθω ο εαυτός μου και σίγουρη, ακόμη και στην πιο δυσάρεστη προοπτική. Εργάζομαι βέβαια σκληρά για αυτό από πριν και προσπαθώ να είμαι όσο πιο καλά προετοιμασμένη ώστε να ανταποκριθώ σε όλα.
- Η προσωπική τοποθέτηση πάνω σε κάποια ζητήματα είναι πολλές φορές κάτι ριψοκίνδυνο, ειδικά για έναν καλλιτέχνη, που είναι πολύ εύκολο να χάσει το κοινό του. Παρ όλα αυτά εσείς δεν επιλέγετε τον ασφαλή δρόμο και εκφράζετε πάντα τα πιστεύω και την γνώμη σας σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Πώς νιώθετε σε σχέση με αυτό και την ενδεχόμενη κατακραυγή που μπορεί να ακολουθήσει μια δήλωση? Ήταν εξ αρχής τόσο αβίαστη αυτή η έκφραση ή πήρε χρόνο να καλλιεργηθεί αυτοπεποίθηση?
Με αυτές τις αποφάσεις έχω τελειώσει από πολύ νωρίς. Έχω πολύ νωρίς διαλέξει ότι θα με προσδιορίζει πρώτα η Νατάσσα και μετά η Μποφίλιου.
Αυτά που πιστεύω και εκφράζω λοιπόν ως άτομο, προσπαθώ να είναι αξίες απόλυτες και ανθρώπινες και να προάγουν μια διαδρομή και έναν τρόπο για έναν καλύτερο κόσμο. Σ' αυτο δεν μπορώ να κάνω πίσω και με επίγνωση του τιμήματος, προχωρώ.
- Μετά από μια άκρως επιτυχημένη καριέρα, τι είναι αυτό που αποζητάτε τώρα μέσω της μουσικής; Ποιος είναι ο στόχος σας πλέον; Αφού έχετε καταφέρει να αποκτήσετε ένα μεγάλο και πιστό κοινό.
Να συνεχίσω να ζω στην μουσική με τον τρόπο που ονειρεύομαι, μαζί με τους ανθρώπους που ονειρεύομαι.
- Πώς ξεκίνησε η συνεργασία με τον Θέμη και τον Γεράσιμο? Πώς είναι οι σχέσεις σας? Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε ότι κινδυνεύατε να διαλυθείτε? Πείτε μας αν θέλετε κάποιες στιγμές που έχετε περάσει που σας ακολουθούν ακόμα στην πορεία σας?
Η σχέση μας είναι βαθιά προσωπική και καλλιτεχνική.
Συμπορευόμαστε ως υπάρξεις και έχουμε ένα κοινό βλέμμα απέναντι στον κόσμο. Αυτή τη σχέση κάνουμε τραγούδια εδώ και 20 χρονια.
Πραγματικά δεν κινδύνευσε ποτέ αυτό, παρά τους τσακωμούς και τις κόντρες που περιλαμβάνει μια μακρόχρονη και τόσο δραστήρια δημιουργική διαδρομή. Και δεν κινδύνευσε γιατί δεν άλλαξε ποτέ το κίνητρο και η θέση μας στη μουσική. Βρεθήκαμε για να πούμε αληθινές ιστορίες. Καθαρά και με αίσθημα πρώτα από όλα - κι ύστερα να γίνουμε επαγγελματίες. Αυτή η ορμή και η πρόθεση μας έκανε καλύτερους και μας έφερνε μέρα τη μέρα πιο κοντά. Είμαστε αδέρφια.
- Έχετε συνεργαστεί με αρκετές δισκογραφικές. Οι αλλαγές αυτές οφείλονται σε διαφωνίες/μη ικανοποίηση των δικών σας επιθυμιών ή είναι απλά θέμα συμβολαίου; Πώς ήταν η εμπειρία σας στην καθεμιά?
Υπήρξαν πάρα πολλές αναταραχές τα τελευταία χρόνια στη δισκογραφία εν γένει.
Άλλες έκλεισαν, άλλες συγχωνεύτηκαν και εμείς ακολουθούσαμε τα γεγονότα αλλά και τις ανάγκες που είχαμε για τον εκάστοτε δίσκο μας.
Όμως θα έλεγα ότι συνολικά είμαστε τυχεροί και ευχαριστημένοι από τις συνεργασίες μας.
- Θα συνεχιστεί η συνεργασία σας με την Cobalt?
Με την Cobalt έχουμε μία εξαιρετική συνεργασία και επιθυμούμε να συνεχιστεί.
- Έχετε δημιουργήσει ένα αρκετά μεγάλο κοινό. Πώς νιώθετε όταν σας αναγνωρίζουν στο δρόμο, πώς ήταν τις πρώτες φορές και πώς τώρα; Είναι εύκολο να συνηθίσει κανείς αυτό; Καταντάει ενοχλητικό μετά από λίγο; Έχει δημιουργηθεί ποτέ κάποιο πρόβλημα; Σας έχουν πει κάτι που σας άγγιξε πραγματικά και σας έχει μείνει?
Από την σχέση μου με τον κόσμο νιώθω μόνο ευτυχία! Ευγνωμοσύνη, τρυφερότητα, ασφάλεια είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό.
Νιώθω υπέροχα ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι το κοινό μας και αισθάνομαι τεράστια τιμή για το δώρο που μου έχουν κάνει. Να συμπορευόμαστε με πίστη και αγάπη αυτό το μονοπάτι.
Νιώθω πάντα υπέροχα να τους συναντώ, πάνω και κάτω από τη σκηνή. Ευτυχία!
- Από πότε μπορέσατε να ζείτε μόνο από τη μουσική σας, χωρίς να εξαρτάστε από κάτι άλλο;
Από το 2010 δειλά δειλά...
- Θεωρείτε ότι τα social-media είναι απαραίτητα για να διατηρείτε το κοινό σας; Είναι αναγκαίο κακό ή ένας πρακτικός τρόπος για να συνδεθείς με τους θαυμαστές;
Θεωρώ ότι είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ μαζί τους. Να επικοινωνώ βέβαια αυτά που επιθυμώ να επικοινωνήσω και με τον τρόπο που θα επιλέξω.
Είναι σαφώς απαραίτητα για την ταυτότητα, την ανεξαρτησία της πληροφορίας και τη δραστηριότητα μας.
- Δεδομένου του γεγονότος ότι η σκηνική παρουσία σας είναι πολύ θεατρική σε σύγκριση με άλλους καλλιτέχνες, πως αναπτύχθηκε αυτή η ικανότητα? Μέσα από την εμπειρία, μέσα από κάποιες επιρροές με κάποιον άλλο τρόπο?
Απορροφώντας. Εμπειρίες, έμπνευση, πράγματα που με συγκινούν - και προσπαθώντας μετά να τα μεταφράσω στα τραγούδια μας.
Γενικά η πίστη μου σε αυτό που λέω και κάνω είναι νομίζω η "σκηνική μου παρουσία".
Είναι... "το πιστεύω και σε πιστεύω- και ζω μόνο γι αυτό και για σένα τώρα".
Ευχαριστώ πολύ
Νατάσσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου