Με αφορμή την συναυλία του Κωστή Μαραβέγια που πραγματοποιήθηκε στις 23/12/23 στο Live stage της Μισιρλού, η ομάδα μας είχε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί του κάνοντας μια πολύ ωραία συζήτηση την οποία μπορείτε να δείτε παρακάτω…
Στη συνέντευξη συμμετείχαν: Μαλαματένια Αργυρίου, Άγγελος Συμεωνίδης, Αλέξανδρος Σιγλίδης, Παναγιώτης Πετρόπουλος, Νίνα Πασάι, Νικολέτα Αβραμίδου, Στέλλα Ασημάκη, Αναστασία Πυσκιλοπούλου, Σοφία Συκά, Ευαγγελία Πεντζουρίδου.
-Ποιά ήταν η πρώτη σας επαφή με τη μουσική;
-Ήμουνα πολύ μικρός, είχα μια θεία (που δεν την έχω ξαναδεί από τότε) και μου είχε φέρει μια μελόντικα για τα Χριστούγεννα, η οποία είχε τα βασικά μόνο, δεν είχε καν τις 12 νότες, είχε 7. Εγώ ήμουν 5 περίπου και ό,τι τραγούδι άκουγα το έπαιζα στη μελόντικα. Και η μητέρα μου, εκεί που έπλενε τα πιάτα μου λέει "συγγνώμη, αυτό πού το βρήκες;". Της λέω "Το άκουσα και το έπαιξα…" Μετά έπαιζε κάτι άλλο το ραδιόφωνο, πάλι εγώ το έβρισκα στη μελόντικα και η μητέρα μου να λέει, "Παιδί μου, πώς;" Λέω "Δεν ξέρω, το ακούω και το μεταφράζω σε νότες". Τότε οι γονείς μου είπανε "Αυτό το παιδί είναι πολύ μεγάλο ταλέντο, πρέπει να το στηρίξουμε".
-Έχετε το απόλυτο αυτί δηλαδή;
-Απόλυτο δεν έχω, αλλά ξέρεις τι; Αυτό διαμορφώνεται στη μικρή ηλικία, άμα το καταφέρεις. Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν τραγούδια που ξεκινάνε με μια νότα που μου είναι πολύ έντονα αποτυπωμένη, οπότε αν την ακούσω κάποια στιγμή, μπορώ να την αναγνωρίσω.
...Οπότε έτσι ξεκίνησα, με τη μελόντικα. Μετά πήγα στο ωδείο, έκανα κλασική κιθάρα, μετά κλασικό πιάνο. Μετά έριξα όλο το βάρος στο πιάνο και άρχισα να μελετώ πολύ. Μετά ήρθε η εφηβεία, πολλά σπυράκια, σκολίωση, κηδεμόνας, ψυχολογικά προβλήματα και τα παράτησα όλα, πήγα στην Ιταλία και συνέχισα: έκανα ανώτερα θεωρητικά, αρμονία, αντίστιξη, φούγκα... -θα με πάρετε στο σχολείο;-[γέλια].
-Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική επαγγελματικά;
-Επαγγελματικά θα έλεγα ότι έγινε όταν έκανε ακρόαση ο Σαββόπουλος, γιατί και πριν έπαιζα, αλλά δεν έβγαζα τίποτα, έβγαζα ίσα ίσα για να πληρώνω τη μπάντα μου και τους μουσικούς που είχα. Οπότε πήγα στην οντισιόν του Σαββόπουλου το 2003. Μάλιστα θυμάμαι μας έδινε 300 ευρώ που μου φαινόταν αδιανόητο ποσό. Από εκεί που ήμουν χρεωμένος, έπαιρνα σε μια συναυλία 300 ευρώ και έλεγα "ωραία φάση η μουσική".
-Στην παιδική σας ηλικία τι μουσικά ερεθίσματα είχατε;
-Στην παιδική μου ηλικία άκουγα κυρίως αυτά που άκουγαν οι γονείς μου. Η μητέρα μου σπούδασε στο Λονδίνο, οπότε είχε φέρει πολλά σαρανταπεντάρια και βινύλια που είχαν διάφορα που άκουγε διάφορα τότε: Beatles, Julio Iglesias και κλασικές μπαλάντες κυρίως. Ακούγαμε και ελληνικά τραγούδια, κυρίως Χατζιδάκι. Θα ξέρετε ότι τα ακούσματα σε αυτή την ηλικία δεν διαμορφώνονται μόνο μέσα στο σπίτι, αλλα και εκτός σπιτιού. Τότε ήταν και το ΠΑΣΟΚ πολύ στα "high" του, οπότε πολύς Θεοδωράκης στην πλατεία από τα μεγάφωνα και λαϊκές μουσικές της Λατινικής Αμερικής που μου βγαίνουν και τώρα στα τραγούδια. Να 'ναι καλά δηλαδή ο Ανδρέας Παπανδρέου που άκουγε λατινική μουσική. [γέλια]
-Σας επηρέασαν όλα αυτά στην μουσική σας πορεία;
-Αυτα νομίζω υποσυνείδητα βγαίνουν πάντα. Ακόμα και αν πας συνειδητά να ακούσεις κάτι και να το προσέξεις σε μεγαλύτερη ηλικία, δεν ξέρω αν θα έχει την ίδια επιρροή πάνω σου με αυτό που το κουβαλάς από μικρός - αυτό το έχεις μέσα στο DNA σου. Δεν μπορώ να πιστέψω δηλαδή ότι ο ήχος των πανηγυριών που προέρχονταν από γειτονικά χωριά στο Αγρίνιο δεν με έχει επηρεάσει. Μπορεί στον ρυθμό στα χρώματα ή στα εφέ που βάζω. Στο Milky Way ας πούμε, έγραψα πολλά τέτοια. Νομίζω ότι επηρεάζει τους πάντες. Ακόμα και ο ήχος της πόλης, ακόμα και τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια, που είναι πολύ έντονα, σε επηρεάζουν και αποφεύγεις οτιδήποτε κάνει αυτόν τον ήχο - ή κανεις thrash metal.
-Τι σας έκανε να στραφείτε στη μουσική; - Απ’ οτι ξέρουμε αλλο αντικείμενο ξεκινήσατε να σπουδάζετε την Ιταλία.
-Τα πήγαινα όλα παράλληλα τότε και με ξεκούραζε είτε το ένα είτε το αλλο, οπότε είχα back up. Άμα με την μουσική δεν τα κατάφερνα, είχα την στατιστική ή όταν στατιστική με κούραζε, είχα την μουσική. Νομίζω είναι ωραίο -όσο μπορεί- να βρίσκεται κανείς δύο κόσμους παράλληλα, την μουσική και το πιο τεχνοκρατικό θετικό, επιστημονικό κομμάτι.
- Αποτέλεσε κάποιος μουσικός καλλιτέχνης πρότυπο για σας, όταν ξεκινήσατε την καριέρα σας;
- Είχα μεγάλη ψύχωση με τον Jean-Michel Jarre, το έχω ξαναπεί αυτό. Έχω όλα του τα βινύλια. Φανταζόμουνα να ‘μαι σε μια σκηνή με 50 σύνθια (synths, στσ) γύρω-γύρω και πλήκτρα και εγώ να είμαι στο κέντρο σαν να είμαι ο απόλυτος πληκτράς. Αλλά θα έλεγα πιο πολύ αποτέλεσε πρότυπο ο Χατζιδάκις. Στην ενήλικη ζωή και στην εφηβεία μου, ο Χατζιδάκις ήταν το πρότυπο για μένα συνθετικά και δημιουργικά και η άποψη του μου άρεσε πολύ.
- Ήταν δύσκολο να ξεκινήσετε ως τραγουδοποιός;
- Ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Είχα πολλές αποτυχίες: αποτυχημένες οντισιόν, πολλές χυλόπιτες από δισκογραφικές. Πήγαινα εκεί με το demo μου και περίμενα, κρεμόμουν από τα χείλη τους. Αν δεν με έπαιρναν πίσω τηλέφωνο, ξαναέπαιρνα εγώ διακριτικά, δεν ήθελα να ενοχλώ. Μου έλεγαν:
-Θύμισε μου λίγο.
-Σας έφερα ένα CD με τραγούδια...
-Ναι ναι, αύριο πάρε με τηλέφωνο, θα το ακούσω σήμερα.
Δεν το άκουγαν ποτέ οι περισσότεροι. Άλλοι που το άκουγαν και ήταν φιλικοί, μου λέγαν "Δεν κάνει αυτό το είδος που κάνεις, δεν είναι ούτε έντεχνο, ούτε pop, είναι κάτι ενδιάμεσο και δεν υπάρχει κοινό να απευθυνθεί". Οπότε ναι, απογοητευόμουν, αλλά δεν το παρατούσα, χωρίς να επιμένω παραπάνω. Προχωρούσα, έκανα τα live μου όσο μπορούσα, έπαιζα σε μπαράκια, σε μικρούς χώρους. Στηνόμουν με μια κιθαρούλα και έναν μουσικό και έπαιζα.
-Ξεχωρίζετε κάποιο κομμάτι από τα δικά σας;
- Επειδή τώρα βγήκε και το τελευταίο άλμπουμ, το Portofino, μου αρέσει πολύ και ξεχωρίζω την "Υπόσχεση" που έγραψε τον στίχο ο Bloody Hawk, αλλά αν διάλεγα από όλη μου την διαδρομή, υπάρχουν κομμάτια που με έχουν βοηθήσει προσωπικά, όχι μόνο να εκφραστώ, αλλά να ψυχοθεραπευτώ με την δημιουργία τους, αλλά και ακόμα όταν τα παίζω στα live. Μέσα σε αυτά είναι η "Ξεχασμένη ενηλικίωση" και το "Δεν σταματώ". τα πιο πολλά τραγούδια που γράφω είναι βιωματικά, οπότε ξέρεις συνδέομαι πολύ με αυτό.
-Αν είχατε την ευκαιρία να δώσετε μια συμβουλή στον εαυτό σας πριν ξεκινήσετε να ασχολείστε με την μουσική σας, ποια θα ήταν αυτή και για ποιο λόγο;
-Πήγαν όλα τόσο καλά που μάλλον λάθος συμβουλή θα ήταν. "Κυνήγα το κι άλλο" ίσως... Όχι μια χαρά πήγε.
-Το καλοκαίρι βγάλατε τον νέο σας δίσκο, το Portofino, που κινείται γύρω από μια συγκεκριμένη θεματική. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό;
-Ήταν ένα άλμπουμ που έγραψα μέσα στην καραντίνα και η αλήθεια είναι ότι άλλαξε πολύ βίαια ο τρόπος ζωής μας, όλων των μουσικών δηλαδή.Εκεί που ήμασταν με την κοινωνικότητα μας, τις συναυλίες, την σύνδεση επί σκηνής και όχι μόνο, ξαφνικά το τοπίο ήταν θολό και δεν υπήρχε κανένα φως στον ορίζοντα. Έκλειναν το ένα μετά το άλλο: οι συναυλίες,τα θέατρα, όλα. Και η αλήθεια είναι ότι σάστισα στην αρχή και με πήρε λίγο από κάτω, άλλα μετά κόλλησα κόβιντ και με βοήθησε πολύ γιατί πήγα στο στούντιο μου και κλείστηκα για να μην κολλήσω την γυναίκα μου.
Ήταν πριν τα εμβόλια τον Νοέμβριο του 2020 και εκεί λοιπόν άνοιξα πάλι τα πληκτράκια μου, τα οργανάκια μου και βέβαια τις κιθάρες μου.Τα έφτιαξα όλα και τα συνέδεσα εκεί. Ξέρετε πως γράφω; έχω ένα στουντιάκι που τα έχω όλα συνδεδεμένα.Έχω ένα μικρόφωνο στα κρουστά, το μπάσο σε ένα κανάλι, την κιθάρα στο άλλο,τα σινθια σε άλλο, το πιάνο αλλού και ότι μου έρχεται σαν ιδέα το γράφω, λουπάρει και πάω επάνω και παίζω μπάσο να βρω στην κρούβα, μετά παίζω την κιθάρα... Οπότε μπήκα σε αυτήν την δημιουργική εργασία και ξεκόλλησα πάρα πολύ από το τέλμα στο οποίο ήμουν. Έτσι βγήκε το Portofino σιγά σιγά και μετά άρχισαν οι φίλοι μου να μου στέλνουν στιχάκια, οπότε δεν αισθανόμουν τόσο μόνος. Eίχα και έναν γείτονα που ερχόταν εκεί λαθραία από την απαγόρευση και έριχνε και καμιά νοτούλα και αυτός... Eίναι ένας δίσκος μάλλον πιο εσωστρεφής από αυτούς που έχω κάνειως τώρα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι άλλο ύφος και πιο ηλεκτρονικός από τους υπόλοιπους, αλλά έχει ανοίξει έναν δρόμο που μ’αρεσει. Μετά ήρθε το Μilky Way, που κούμπωσε σε αυτό σαν ήχος, γιατί εκεί που είχα ζεσταθεί με τα σινθια και όλα αυτά, έρχεται ο Κεκκάτος και μου λέει "Θέλω να μου γράψεις". Του έδειξα τι έγραφα, του άρεσε πολύ και πήγαμε προς τα εκεί - οπότε συνεχίζω και δεν έχω σταματήσει να γράφω.
-Θεωρείτε ότι σήμερα τα σόσιαλ είναι απαραίτητα και έχουν παίξει ρόλο για να διατηρείτε το κοινό σας;
-Τα σόσιαλ ακόμη προσπαθώ να τα καταλάβω. Είμαι μέσα σε μια διαρκή διαμάχη με τον εαυτό μου, υπαρξιακά. Τώρα είμαι σε μια διαμάχη με τον αλγόριθμο για να τον καταλάβω.Παλιά κάναμε μόχθο να καταλάβουμε τους φίλους μας,τους συνεργάτες μας ,τον σύντροφό μας.Τώρα είναι αυτός ο αλγόριθμος ο οποίος δεν καταλαβαίνω τι θέλει. Δηλαδή κάνεις κάτι και το επισκιάζει.Μετά κάνεις κάτι άλλο και το ανεβάζει,και το περίεργο είναι σε αυτά ότι όταν τα σόσιαλ πάνε καλά,για κάποιο λόγο αυτό αποτυπώνεται και στο Spotify. Δηλαδή τα playlist, κάποιος θυμάται ένα τραγούδι και το βρίσκει στο άλμπουμ και το ένα τραγούδι φέρνει το άλλο και χάνεται μέσα σε αυτό. Οπότε θα ήθελα πολύ να μην υπάρχουνε ή να υπήρχανε για συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας για να πεις τα λάηβ σου ή να πεις μια γνώμη,να πεις μια συνέντευξη κ.τ.λ. Αλλά νομίζω ότι εβδομαδιαία πρέπει κάποιος να κάνει πράγματα στα σόσιαλ, άμα θέλει η μουσική του να βγαίνει προς τα έξω. Είτε παίζοντας ένα τραγούδι, είτε κάνοντας κάτι, είτε σκαρφίζοντας κάτι.Με αυτό τον τρόπο μπορεί να του φέρει μια επισκεψιμότητα.
-Μετά από τόσα χρόνια στην σκηνή υπάρχει κάτι που σας αγχώνει ακόμα;
-Όχι. Πέρασα μια περίοδο που φοβόμουν ότι θα ξεχάσω τους στίχους και τους ξέχναγα. Αλλά ακόμη τους ξεχνάω, οπότε δεν υπάρχει θέμα.
-Πως γνωριστήκατε με τον Πάνο Μουζουράκη;
-Στην ίδια οντισιόν με τον Σαββόπουλο, εμφανίστηκε και εκείνος, ήμασταν δέκα άτομα για μια θέση. Ήταν πολύ ευρηματικός με τον τρόπο που προσέγγιζε στην οντισιόν. Έφερνε δικά του τραγούδια, ράπαρε, τραγουδούσε. Εγώ εκεί με το ακορντεονάκι μου στην γονιούλα προσπαθούσα να πείσω τον Σαββόπουλο να με πάρει. Έτσι γνωριστήκαμε, αλλά δεν συναντιόμασταν και πολύ στην αρχή. Γιατί μας είχαν στο ίδιο δωμάτιο, αλλά όταν εγώ ξύπναγα εκείνος γυρνούσε και όταν εγώ πήγαινα για ύπνο εκείνος έβγαινε.
-Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε;
-Νομίζω θα ήθελα με σκηνοθέτες πια.Μου αρέσει ο κόσμος του σινεμά και θα έλεγα ότι θέλω να συνεργαστώ και με άλλους σκηνοθέτες. Και με τον Βασίλη Κεκάτο φυσικά με τον οποίο έχουμε τρομερή συνεργασία και χημεία. Οπότε άμα έρθουν κι άλλες ταινίες θα είμαι πολύ χαρούμενος.
-Τι θα λέγατε σε έναν νέο που τώρα ξεκινάει την μουσική του καριέρα με βάση προσωπικά βιώματα και σκέψεις;
-Θα του πρότεινα να αναλύει μουσικά έργα, όχι μόνο τραγουδοποιίας και ποπ αλλά και κλασικής μουσικής. Διότι η κλασική μουσική, η εναρμόνιση και η ενορχήστρωση της έχει μια μεγάλη σχέση με την μουσική του σήμερα σαν κόσμος. Εγώ έχω πάρει πάρα πολλά βιβλία από συνθέτες που αγαπώ, κάθομαι βλέπω τα έργα τους, πιάνω τα όργανα και παρακολουθώ το καθένα τι κάνει από την αρχή του κομματιού έως το τέλος. Αυτό όχι μόνο σε βελτιώνει ενορχηστρωτικά αλλά και συνθετικά. Δηλαδή αυτό είναι σύνθεση, το πως πολλά στοιχεία που είναι ετερόκλινα μόνα τους πάνε μαζί και δημιουργούν κάτι πολύ συμπαγές και δυνατό που οδηγεί σε συναίσθημα. Επίσης θα ανέλυα τις μελωδικές γραμμές, γιατί άλλη μπορεί να μου αρέσει και άλλη όχι γιατί μπορεί να είναι βαρετή. Για να είναι ενδιαφέρουσα μια μελωδία πρέπει να έχει παλμό, αναπνοή όπως εμείς όσο μιλάμε. Πολλά πράγματα που δεν μου τα δίδαξε κανείς, αν είχα την ευφυΐα να τα μάθω μόνος μου θα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ, αλλά δυστυχώς το κατάλαβα πολύ αργότερα. Θέλει πολύ μελέτη θέλει πολύ ακρόαση και επίσης θα έλεγα να σκεφτεί κάποιος να ασχοληθεί και με την παραγωγή όπως τα εφέ, την ανάλυση, τη συχνότητα κ.α. Δεν είναι απλά μια κιθάρα και ένα ακόρντο, η παραγωγή είναι πολύ σημαντική. Μπορεί κάποιος να ακούει συνεντεύξεις άλλων καλλιτεχνών και να μάθει τρομερά πράγματα τα οποία πρέπει να συνηθίσει ο ίδιος.Ένα καλό ζευγάρι ακουστικά χρειάζεται για αναγνωρίζουμε πότε ένα ήχος είναι καλός και πότε όχι ώστε να ακούμε και τις συχνότητες π.χ. όπως ας πούμε μία ορχήστρα έχει συχνότητες από τα πολλά διαφορετικά τις όργανα. Έπειτα οι αρμονικές, όπως ας πούμε το κοντραμπάσο ξεκινάει από χαμηλά και οι αρμονικές του φτάνουν ψηλά έτσι λοιπόν κάθε ήχος έχει αυτό ακριβώς το πλαίσιο.Πρέπει να πάρουμε ένα ζευγάρι ακουστικά δεν χρειαζεται να είναι ακριβό με 100€. Και με 50€ μια οποιαδήποτε μάρκα ώστε να ακούμε προσεκτικά μουσική και να βάζουμε τα πράγματα που καταλαβαίνουμε τις συχνότητες τους και τι σημαίνουν και μετά με το πρόγραμμα μουσικής που έχουμε να βλέπουμε και να επεξεργαζόμαστε κλπ. Θέλει μελέτη μπορώ νά μιλάω για ώρες...Η μουσική θέλει να ασχοληθείς με αυτήν δεν είναι μόνο μια κιθάρα και δύο ακόρντα και τραγουδάω, θέλει μελέτη γιατί ο σημερινός μουσικός πρέπει να είναι και παραγωγός,πρέπει να είναι και εκτελεστής,πρέπει να είναι και μάνατζερ του εαυτού του (άλλο αυτό το κομμάτι, τι επιλογές θα κάνω και που θα πάω και πού απευθύνομαι) ,πρέπει να είναι και promoter για να ξέρει πως να βγάλει την δουλειά του στο κοινό,πρέπει να έχει επίγνωση γραφιστικής και αισθητικής για να ξέρει πώς θα βγεί το όνομα του, πιο συγκεκριμένα πότε είναι ωραία η αφίσα ας πούμε και πότε όχι.Είναι τόσες πολλές παράμετροι πού αν κάποιος μπορεί και αντιλαμβάνεται το καλό βλέποντας σινεμά, θέατρο, συναυλίες άλλων καλλιτεχνών και αρχίζει όλα αυτά και τα αποκωδικοποιεί και τα μελετάει (θυμηθείτε και αυτό πού σας είπα και πιο πρίν) τότε έχει πολύ καλά εφόδια για να πάει μπροστά!!!
-Πως διαχειρίζεστε την αναγνωρισιμότητα από το κοινό στην καθημερινότητα σας;
-Αααα την διασκεδάζω πολύ, την διασκεδάζω πάρα πολύ! Μ' αρέσει να μαθαίνω ανθρώπους, να τους γνωρίζω, να τους ρωτάω πράγματα, καμιά φορά γίνομαι και αδιάκριτος με τις ερωτήσεις γιατί μαθαίνω για την ζωή τους.Μ'αρέσει! Μόνο όμως όταν τρώω και είναι η μπουκιά λίγο πρίν το στόμα, τότε ενοχλούμε γιατί μου αρέσει το φαγητό και δεν θέλω να με διακόπτουν.
-Ποιος είναι ο καλλιτέχνης/δα που ξεχωρίζετε περισσότερο απο τους άλλους και γιατί;
-Είναι πάρα πολλοί, αλλά αυτή τη περίοδο ακούω τον Γιόχαν Γιόχανσον, έναν Ισλανδό συνθέτη και έχω κολλήσει με αυτόν για κάποιο λόγο. Εγώ γενικά είμαι λίγο εμμονικός, κολλάω με κάποιους, τους εξαντλώ και μετά δε θέλω να τους ακούω. Αλλά μου αρέσει γενικά η ποπ. Παλιά τη σνόμπαρα πάρα πολύ, αλλά επειδή η γυναίκα μου είναι πιο ανάλαφρη και ποπ σταρ της αρέσουν αυτά γενικώς, μου κόλλησε και τη Taylor Swift και τη Billie Eilish και τον Harry Styles και ανακάλυψα πόσο κακό έκανα που δεν άκουγα αυτή τη μουσική, γιατί έχει πάρα πολλά πράγματα να πάρει κάποιος. Πόσο αυτοαποκαλυπτική είναι η Taylor Swift, πόσο ευρηματικός είναι ο Harry Styles στο τρόπο που τραγουδάει με αυτή την άχνα και αυτό πού δε φωνάζει. Νομίζω κάθε είδος μουσικής έχει πολλά πράγματα να πάρεις.
-Έχετε σκεφτεί ποτέ να σταματήσετε τη μουσική σας καριέρα;
-Έχω σκεφτεί κατά καιρούς να σταματήσω τις συναυλίες.
-Τι είναι αυτό που δε σας αφήνει να σταματήσετε;
-Καταρχάς ακόμα αισθάνομαι πολύ καλά στην υγεία μου. Δεν έχω μεγαλώσει τόσο πολύ, αλλά άμα μεγαλώσω αρκετά και αισθανθώ ότι το σώμα μου δεν ακολουθεί μπορεί να κάνω και καμία συναυλία το χρόνο το πολύ δύο με μια κιθάρα…ξέρεις. Λίγο τραγουδοποιός,αφηγηματικός, έτσι να πω δυό ιστορίες. Αλλά όχι να κάνω αυτό που κάνω το εξαντλητικό γεμάτο όλο ενέργεια χοροπηδηχτό, επί δυόμιση ώρες. Όσο το σώμα μου λέει ναι θα το κάνω, όσο δε λέει θα κάνω κάτι άλλο μετά.
-Απο που εμπνέεστε τους στίχους των τραγουδιών σας;
…Από πράματα που με καίνε και θέλω να πω, από ιστορίες φίλων… Ας πούμε τα τρία χ τα έγραψα βλέποντας ότι υπήρχε ένα πατριαρχικό μοντέλο στο Παπακαλιάτη. Δε το έχω πει αλλού αυτό, μόνο σε εσάς το λεω, μη βγει παραέξω γράψτε το αλλά…Εγώ ήθελα να γράψω ένα τραγούδι κόντρα σε αυτό γιατί δε μου άρεσε αυτό, ο δάσκαλος πενήντα φεύγα με το δεκαοχτάχρονο. Μου φάνηκε λίγο περίεργο, όχι από συντηρητισμό, αλλά νομίζω γιατί έχει μία πατριαρχική αύρα όλο αυτό και έγραψα το τραγούδι, χωρίς να το έχω βιώσει αυτό .Αλλά περιγράφω ακριβώς αυτό, ότι ο έρωτας μπορεί να είναι λανθάνων και να φέρει ένα διέξοδο σε έναν πολύ νέο άνθρωπο που μπορεί να παρασυρθεί από κάτι που είναι πέρα από αυτόν.
-Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε;
-Νομίζω θα συνεργαστώ σε κάποια φάση με τη Νατάσσα Μποφίλιου. Και με όλους γενικά. Κοίτα τώρα που περνάνε τα χρόνια θα κάνουμε συνεργασίες, πέντε ονόματα μαζί, ξέρεις . Μαχαιρίτσας – Τσακνής.
-Ποιά είδη μουσικής ακούστε στον ελεύθερο σας χρόνο;
-Σήμερα νοίκιασα αμάξι, ήρθα αεροπορικώς μέχρι Θεσσαλονίκη και άκουσα μουσική για ταινίες από διάφορους συνθέτες από μια playlist στο spotify. Αλλά συνήθως ακούω τεχνικά όπως σας είπα πριν. Σημαίνει ότι βάζω κάτι και ακούω ένα κομμάτι για να μάθω πράγματα οτιδήποτε ακόμα και τα πιο ασήμαντα. Θα μου πεις :’’Α! Είσαι κατά του ακροατή;’’ Όχι υπάρχουν πράγματα που με εκπλήσσουν και τα ακούω συνέχεια. Αλλά θα βάλω κυρίως λίγο πιο ειδικά ακούσματα και μουσικές και τραγούδια.Δηλαδή ας πούμε ένας δίσκος που μου άρεσε πολύ είναι του Floating Points, που είναι ένας DJ και έχει κάνει το promises, ένα άλμπουμ εξαιρετικό που έχει τρομερά ηχοχρώματα και συνθετική, με τον Pharoah Sanders έναν σαξοφωνίστα. Ο ένας είναι jazz ο άλλος DJ ρυθμικής μουσικής, συναντήθηκαν και έβγαλαν κάτι καινούργιο και αυτό μου άρεσε. Γενικά μου αρέσει να ανακαλύπτω πράγματα που με ξαφνιάζουν.
-Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή που σας έκανε να νιώσετε άβολα πάνω στη σκηνή με τη συμπεριφορά του κάποιος;
-Εντάξει έχει συμβεί μωρέ κατά καιρούς αυτό πάνω στην σκηνή αλλά όσο περνάνε τα χρόνια και όλο και λιγότερο. Με έχουνε κράξει και στη σκηνή.Είχα πάει στον Δεληβοριά, στη Τεχνόπολη, ήταν τότε που είχα κάνει εκείνη τη δήλωση για τη βία, ότι όχι άλλη βία, αγάπη μόνο και τα λοιπά. Με ανέβασαν να τραγουδήσω, και εντάξει, ήταν θερμή η υποδοχή, υπάρχει όμως κάποιος που λέει “ Πρόσεξε μην καεί κανένα παγκάκι!”. Του απαντάω εγώ, θυμωμένος, “Τι είπες τώρα, σοβαρά μιλάς; Αυτό κατάλαβες από όλο αυτό που είπα; Το ότι δεν θέλω να συντάσσομαι με τη βία, έχουμε αξιακή διαφορά. Εγώ δεν γουστάρω τη βία, ό,τι και να μου πεις εσύ”. Και έγινε μια διαμάχη, και ο Δεληβοριάς, αμήχανος, λέει “Εεε, ναι ναι, εντάξει, ζητώ συγγνώμη για τον χρόνο”. “Μη ζητάς συγγνώμη”, του λέω, “γιατί το έχω βιώσει αυτό”. Και μετά ήταν κινηματογραφικό το σκηνικό γιατί πιάνει μια καταρρακτώδης βροχή, ανοίγουν οι ουρανοί, φεύγει ο κόσμος και φυγαδευόμαστε σε ένα κυλικείο απέναντι από την Τεχνόπολη, όπου είμαστε εγώ και αυτός, που με έκραξε, και ξεκινάμε συζήτηση. Τρελή συζήτηση, φιλοσοφικού περιεχομένου. Δεν τα βρήκαμε, γιατί υπήρχε αξιακή διαφορά, αυτός πίστευε ότι η βία μπορεί να λύσει πράγματα, κι εγώ πίστευα πως δεν μπορεί. Έμαθα από αυτό ότι όταν οι άνθρωποι έχουν μια αξία στην οποία διαφωνούν, ο ένας την σέβεται και ο άλλος όχι, δεν μπορεί να βγει κάποια άκρη. Είναι ο μόνος τόπος που δεν είναι γόνιμος για μία διαφωνία.
- Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσω των τραγουδιών σας;
- Θέλω να φέρω τον κόσμο πιο κοντά, όχι να περάσω μηνύματα. Αν έρθουν πιο κοντά, θα είμαι χαρούμενος. Και όχι πιο κοντά εννοώντας, ένα ζευγάρι, αλλά όταν είναι πιο ετερόκλητο το κοινό, όταν υπάρχει πιο μεγάλη διαφορά ηλικίας, ο 70άρης με τον 18χρονο, ο ανώτερος οικονομικά ταξικά με τον κατώτερο.Μ’αρέσει αυτό το μωσαϊκό, και θα μπορούσα να μιλάω για ώρες.
- Ευχαριστούμε πάρα πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου