Συνέντευξη Rusty Cadillac

                                                          RUSTY CADILLAC

Την Παρασκευή 26/11 ως ομάδα του Μουσικού προγράμματος “ Σύγχρονη Μουσική- made in Greece’’ παρευρεθήκαμε στην συναυλία των  Rusty Cadillac αφού πρώτα κάναμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί τους. Μια μπάντα με συνδυασμούς μπλουζ, heavy metal και hard rock! Παίζουν διασκευές κλασικών τραγουδιών όπως το bang bang και begging, συνθέτουν όμως και δικά τους κομμάτια με κάποια από τα πιο γνωστά να είναι τα lock ‘n load και six years. Μάλιστα, έχουν ήδη εκδώσει τον πρώτο τους δίσκο και πάνε για τον δεύτερο! Υπάρχει βέβαια μια διαφωνία στο δίλλημα ‘’ μελομακάρονα ή κουραμπιέδες’’, όπως φαίνεται όμως υπερισχύουν με διαφορά τα μελομακάρονα με σοκολάτα.

-Από που βγήκε το όνομα Rusty Cadillac;

(Δημήτρης):Σκεφτόμασταν διάφορα ονόματα. Εκείνο το διάστημα είχαμε δει εγώ και ο Μανώλης μια ταινία την ‘’Cadillac records’’. Σχετίζεται πολύ με τους καλλιτέχνες της μπλουζ που ήταν όνειρο τους να οδηγούν μια Cadillac και μου άρεσε το άνομα επειδή παίζαμε μπλουζ (με κάπως πιο σύγχρονο ήχο).  Το rusty λόγω του ήχου μας,  επειδή αναπαλαιώναμε ουσιαστικά τον ήχο της μπλουζ. Θέλαμε  να την εκσυγχρονίσουμε (την μουσική μπλουζ), να μην ακούγεται το παλιό μπλουζ, να το μεταφέρουμε λίγο μπροστά, να το ξεσκουριάσουμε. Έτσι βγήκε το Rusty Cadillac.

-Που και πότε γνωριστήκατε; Πώς προέκυψε η ιδέα για την μπάντα;

(Δημήτρης):Με τον Μανώλη ήμασταν συμμαθητές στο μουσικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη. Όταν τελείωσα το μουσικό ήθελα να κάνω μια μπάντα. Είχα κάνει από πιο πριν μια μπάντα με κάποιους συμμαθητές μου και παίζαμε διάφορα ειδή μουσικής. Δεν πήγε πολύ καλά εκείνη και την αφήσαμε. Το βράδυ της Ανάστασης, το Πάσχα του 2012 πήγα να ακούσω τους blue wire και είχα ανέβει πάνω στη σκηνή μαζί τους, τότε άρχιζα να παίζω και φυσαρμόνικα. Ήταν το πρώτο διάστημα που άκουγα μπλουζ και πειραματιζόμουν με την φυσαρμόνικα. Όταν κατέβηκα από την σκηνή, είπα: ‘’ θα κάνω μπλουζ μπάντα’’ .  Στην πορεία σκέφτηκα τον Μανώλη για να κάνουμε την μπάντα. Στην αρχή είχαμε έναν άλλο μπασίστα και μετά ήρθε ο Νίκος. Ακολούθησε, μετά από πολλούς ντράμερ που αλλάξαμε, ο Δήμος που είναι 3 χρόνια μαζί μας.

-Από παιδιά θέλατε να ασχοληθείτε με τη μουσική ή είχατε άλλους επαγγελματικούς στόχους;

(Δημήτρης):Εγώ από την 6η δημοτικού ήθελα να ασχοληθώ με την μουσική. Η δασκάλα που μου έκανε κιθάρα  πρότεινε στη μητέρα μου να μπω στο μουσικό και έστι το πήρα απόφαση. Πέρασα τις εξετάσεις και έβαλα στόχο να περάσω στο ΠΑΜΑΚ (μουσικών επιστημών και τεχνών) αλλά δεν τα κατάφερα λόγω των βάσεων των πανελλαδικών. Βρέθηκα σε ένα ΤΕΗ και τώρα εργάζομαι και ως πολιτικός μηχανικός αλλά δεν ξέχασα ποτέ αυτό το όνειρο. Αν αγαπάς την μουσική θα την έχεις στη ζωή σου.

(Μανώλης):Εγώ είχα περάσει στο μουσικών σπουδών στην Θεσσαλονίκη μετά το μουσικό σχολείο. Την άφησα όμως τη σχολή ασχολήθηκα με αλλά πράγματα και επαγγέλματα Με τα χρόνια βέβαια με ξαναβρήκε μέσω της μπάντας και του Δημήτρη και από τότε είναι αυτό που θέλω να κάνω. Δεν μπορώ να το αφήσω, θέλω να το έχω στη ζωή μου.

(Νίκος):Εγώ ασχολούμαι από μικρός με την μουσική. Η αγάπη προέκυψε στην πορεία βεβαία. Στην αρχή ήταν λόγω γονέων. Είμαι και μάγειρας παράλληλα, είναι και τα δυο επαγγέλματα και χόμπι ταυτόχρονα και δημιουργικά, όποτε είμαι ευτυχισμένος!

(Δήμος):Κι εγώ αυτό νομίζω, ήθελα από νεαρή ηλικία να ασχοληθώ Η αλήθεια είναι ότι εμείς είχαμε κάνει πρώτα συγκρότημα και μετά μάθαμε να παίζουμε! Όταν ήμουν στο λύκειο, ήμουν ντράμερ σε συγκρότημα χωρίς να ξέρω να παίζω. Δεν είναι μόνο να θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με την μουσική αλλά και να ενδιαφέρεσαι και να καταλάβεις τι μπορεί να ελευθερώσεις σε επίπεδο πνευματικό, πέρα από το χρηματικό που είναι δύσκολο…

-Πώς αντιμετωπίζατε τα αρνητικά σχόλια παλαιότερα και πως τώρα;

(Δήμος):Αρνητικά σχόλια υπάρχουν συνεχεία σε οποιοδήποτε επίπεδο οπότε δεν νομίζω ότι πρέπει να σε επηρεάζουν σε βαθμό που θα σε ρίξει ψυχολογικά και θα σταματήσεις αυτό που  αγαπάς. Δηλαδή, από ένα σημείο και μετά ή δεν δίνεις σημασία ή πραγματικά αν είναι εποικοδομητικά αρνητικά σχόλια είναι κέρδος για σένα, γιατί σε κάνουν καλύτερο. Φαντάσου ότι είσαι καλός: αν ακούσεις  ένα σχόλιο με κάτι που πρέπει να βελτιώσεις σημαίνει ότι αύριο θα είσαι ήδη καλύτερος. Όποτε όλα τα σχόλια είναι θετικά, δεν υπάρχει κάτι αρνητικό για έμενα.

-Ποιοι καλλιτέχνες σας επηρέασαν;

(Δημήτρης):Ο Johnny Cash σίγουρα. Στις συνθέσεις που έχουμε βέβαια κάνει δεν είναι κάποια συγκεκριμένη μπάντα αλλά μια μίξη καλλιτεχνών που σιγά σιγά μας επηρέασαν για να φτιάξουμε αυτόν τον ήχο τώρα. Αλλά προσωπικά έχουμε ο καθένας τους  αγαπημένους του καλλιτέχνες, γιατί νομίζω ότι στις συνθέσεις μας έχει ο καθένας τα δικά του μουσικά στοιχεία. Εγώ ήμουν πιο πολύ στο classic blues και οι υπόλοιποι πιο Heavy metal. Οπότε είναι μια μίξη μουσικών ερεθισμάτων.

-Από που αντλείτε έμπνευση για τους στίχους σας;

(Μανώλης):Από τα προσωπικά καθημερινά βιώματα , απλά τα παρουσιάζουμε με πιο θεατρικό τρόπο. Τα στοιχεία της καθημερινότητας  μεταφέρονται σε ένα πιο καλλιτεχνικό στυλ.

-Πόσο σας επηρέασε η πανδημία όσον αφορά τη διάθεση σας για σύνθεση μουσικής;

(Δημήτρης):Δεν μας επηρέασε αρνητικά, αλλά μας στενοχώρησε λίγο γιατί τότε ήταν να δημοσιεύσουμε τον πρώτο μας δίσκο.  Μας έδωσε όμως χρόνο για τον δεύτερο!

-Μελετήσατε κάποια θεωρεία πάνω στην blues μουσική ή ξεκινήσατε να συνθέτετε ελεύθερα;

(Δήμος):Το να έχεις ένα θεωρητικό υπόβαθρο σίγουρα βοηθάει αλλά μερικές φορές οι κανόνες μας μπλοκάρουν και δεν μπορούμε να παίξουμε. Η blues δεν είναι τόσο κανόνες όσο αισθητική, δηλαδή να ακούσεις και μετά ίσως αυτό θα σε βοηθήσει τεχνικά κάποια πράγματα να τα κάνεις καλύτερα και να δώσεις τη δική σου χροιά και χρώμα.

-Με ποιον - ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε;

(Δήμος): Θα ήθελα από Έλληνες με τον Λεμπέση, τον Μπίγαλη, μου αρέσει πολύ και ο Μαζωνάκης. Από πιο παλιούς, ξένους, σίγουρα με τον Miles Davis και τον John Coltrane. (Μανώλης): Εγώ θα έλεγα με κάποια από τα σχήματα του σκληρού ήχου της ελληνικής σκηνής που έχουν φύγει και από το σύνορο της Ελλάδας, όπως τους Nightstalker, τους Thousand Mods(1000mods), τους Villagers και τους Planet of Zeus.

-Τι ή ποιος σας βοηθάει να ξεπεράσετε τις δυσκολίες που δημιουργούνται, και σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά και στην προσωπική σας ζωή;

(Δήμος): Με βοηθάει σίγουρα η μουσική αλλά και η γυμναστική. (Δημήτρης): Πιστεύω πως γενικά οποιαδήποτε μορφή τέχνης σε βοηθά να μην χάνεσαι και να εκτονώνεσαι.

-Μέσα από τη μουσική θέλετε να περάσετε συγκεκριμένα μηνύματα ή το κάνετε για ευχαρίστηση;

(Δημήτρης):Δεν είναι ότι θέλω να περάσω κάποιο μήνυμα γιατί δεν θεωρώ πως έχω την ικανότητα και τη συνείδηση που χρειάζεται για να το περάσω και να είναι σωστό. Όταν γράφω τους στίχους και τη μουσική μου νιώθω ότι θέλω να μοιραστώ κάποια βιώματα και ο κόσμος να ταυτιστεί. (Νίκος):Όμως η μουσική για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό, οπότε δεν ξέρεις πως θα το εκλάβει και πως θα το καταλάβει κάποιος άλλος.

-Θέλουμε ο καθένας να χαρακτηρίσει τον άλλον με μια λέξη!

(Μανώλης):Ο Δήμος είναι ο λογικός, ο προσγειωμένος. Ο Νίκος πάλι είναι η ψυχή της παρέας, ο εμψυχωτής. Ο Δημήτρης, η κινητήρια δύναμη και εγώ ο μαέστρος!

-Είστε ευχαριστημένοι για το σημείο στο οποίο βρίσκεστε επαγγελματικά;

(Δημήτρης)-(Νίκος):Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης! Και ‘’παικτικά’’ αλλά και όσον αφορά την αναγνωρισιμότητα από τον κόσμο. Όπως όλες οι τέχνες, έτσι και η μουσική, δεν τελειώνει ποτέ! Αν πεις ''είμαι καλός, δεν θέλω να εξελίξω κάτι άλλο'' έχεις τελειώσει. Πάντα προσπαθείς για το καλύτερο και όπου βγει.

-Πρόσφατα ηχογραφήσατε τον δίσκο σας, πως ήταν η εμπειρία γενικότερα;

(Μανώλης):Ήταν δύσκολη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα και ξεκίνησε φυσικά με πολύ όρεξη και ενθουσιασμό που θα βγάζαμε ένα δικό μας μουσικό δημιούργημα. Βέβαια, υπήρχαν και εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσουμε λόγω των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας. Το να μπαίνεις σε ένα studio, να γράφεις τη δική σου μουσική, να την ηχογραφείς και να το βλέπεις όλο αυτό σταδιακά μέχρι να δεις το τελικό αποτέλεσμα πως έχει διαμορφωθεί είναι μια μοναδική και πάρα πολύ ωραία εμπειρία.

-Ποια πιστεύετε πώς είναι τα πλεονεκτήματα σας και ποια τα μειονεκτήματα σας, σαν σύνολο;

(Μανώλης)-(Δημήτρης):Τα πλεονεκτήματα είναι η όρεξη και η ενέργεια που έχουμε για τη μουσική, και ό,τι κάνουμε το κάνουμε με μεράκι και αγάπη μόνο και μόνο γιατί μας αρέσει και μας ευχαριστεί. Επίσης όμως η σχέση μεταξύ μας και η καλή συνεννόηση είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Τα μειονεκτήματά μας είναι τα ψυχολογικά μας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας.

-Ποιες άλλες ασχολίες έχετε, εκτός  της μουσικής;

(Μανώλης): Έχουμε όλοι τις δουλειές μας, ο Νίκος είναι μάγειρας και ο Δημήτρης πολιτικός μηχανικός. Ο Δήμος είναι ο επαγγελματίας, που διδάσκει και σε ένα ωδείο αλλά ασχολείται σε ερασιτεχνικό επίπεδο και με τη γυμναστική.

-Πώς κρίνετε τις μουσικές επιρροές των Ελλήνων και ειδικότερα των νέων;

(Όλοι):Πάντα το καινούργιο στους παλιούς θα φαίνεται περίεργο. Η κάθε εποχή έχει τα καλά της έχει και τα κακά της, το θέμα είναι να μπορείς να ξεχωρίσεις την ποιότητα και να μην ακολουθείς απαραίτητα τις μόδες σε όποιος είδος και αν θες να στραφείς. Καλό είναι να προσέχεις ποια θέματα θίγει το κάθε κομμάτι, τι μηνύματα περνάει.

-Δώστε μας μια συμβουλή για κάποιον που τώρα αρχίζει την καριέρα του στη μουσική.

(Νίκος): Πρώτα απ' όλα όρεξη, μεράκι και όλα χτίζονται βήμα-βήμα αν αγαπάς τη διαδρομή και δεν νοιάζεσαι μόνο για τον προορισμό, πάντα με ταπεινότητα, διάβασμα, μελέτη. Να βάζεις μικρούς στόχους και να τους περνάς, θα είναι πιο εύκολο έτσι να φτάσεις στον μεγάλο.

-Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για τη μπάντα;

(Δημήτρης):Σίγουρα θα θέλαμε να κάνουμε ένα live στο εξωτερικό, σε κάποιο φεστιβάλ ίσως για να ακουστεί η μουσική μας περισσότερο..

                                                            Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ

(Δέσποινα): Μετά την ενδιαφέρουσα συνέντευξη την οποία πήραμε ακολούθησε η συναυλία των Rusty Cadillac. Το φάσμα τραγουδιών στο οποίο κινήθηκαν ήταν μεγάλο και πολύ διασκεδαστικό. Τα τραγούδια ήταν από γνωστά “pop” της εποχής μας όπως το “beggin” τα οποία διασκεύασαν με μεγάλη επιτυχία. Παρά τον λίγο κόσμο η ατμόσφαιρα ήταν συνέχεια ανεβαστική. Η μπάντα ερμήνευσε τα τραγούδια με ένα δικό τους στυλ και η σκηνική παρουσία τους ήταν το λιγότερο εντυπωσιακή!

(Ολυμπία): Το στυλ της μουσικής τους είναι πολύ ιδιαίτερο και φαίνεται ότι τους αρέσει και ξέρουν τι κάνουν.

(Αγγελίκη): Ξεκινήσαμε με μία διασκεδαστική συνέντευξη όπου μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα για τους Rusty Cadillac! Η συναυλία όμως ήταν μοναδική… Έπαιξαν με πάθος και όρεξη ακόμη και αν το κοινό ήταν μικρό, έκαναν αφιερώσεις, μας ανέβασαν την διάθεση και όλα αυτά φορώντας πάντα μαύρο κοστούμι, κόκκινη γραβάτα και καπέλο!

Τη συνέντευξη πήραν οι μαθήτριες: Δέσποινα-Νικολέτα Μαντά, Ολυμπία Καθηνιώτη και Αγγελική Πετροπούλου.