Οι Naxatras, μία hard psychedelic rock μπάντα, αποτελείται από τους Γιάννη Βαγενά, Κώστα Χαρίζάνη και Γιάννη Δελιά, τρία νέα παιδιά που δημιουργούν την δική τους μουσική. Εμείς τους συναντήσαμε λίγο πριν το live τους στο Nostos - τον πρώτο σταθμό της περιοδείας τους.
Πώς προέκυψε η ονομασία του συγκροτήματος;
Γιάννης.Β.: Στην αρχή λεγόμασταν
Dust, μετά λεγόμασταν Temple αλλά και τα δυο αυτά ονόματα ήταν αρκετά
χρησιμοποιημένα από άλλες μπάντες, οπότε ψάχναμε κάτι πιο πρωτότυπο. Έπεσα εγώ
πάνω στην λέξη αυτή, διαβάζοντας κάτι σχετικά με την ινδική αστρολογία, είναι
από εκεί ένας όρος. Είναι ουσιαστικά οι φάσεις της σελήνης, 27 ή 28 ανάλογα.
Απλά αλλάξαμε την ορθογραφία του, για να φαίνεται πιο ωραίο.
Η μουσική που παίζετε, δεν
είναι και η πιο συνηθισμένη στην Ελλάδα. Πώς θα χαρακτηρίζατε το είδος
σας; Πώς και πότε γνωρίσατε αυτό το είδος;
Κώστας: Ψυχεδελικό ροκ νομίζω
είναι η καλύτερη ταμπέλα. Είχαμε πολλά ακούσματα γενικά όλοι. Όταν πρωτοβρεθήκαμε
δεν παίζαμε συγκεκριμένα αυτή την μουσική, παίζαμε λίγο πιο βαρύ stoner rock,
είχαμε άλλα στοιχεία και ήμασταν τέσσερα μέλη. Έπειτα, μείναμε τρεις και
αρχίσαμε να την ψάχνουμε περισσότερο προς την ψυχεδέλεια. Ήρθαν ιδέες, δέσανε
και κλείσαμε προς τα εκεί πιο πολύ.Σίγουρα, η ψυχεδέλεια είναι η μεγαλύτερη
επιρροή μας.
Στα κομμάτια σας γενικά
απουσιάζουν οι στίχοι. Γιατί αυτό;
Γιάννης Δ. Αυτό προέκυψε
τζαμάροντας ιδέες. Επειδή η ψυχεδέλεια το έχει γενικότερα αυτό, το να
δημιουργείς μουσικά μοτίβα, όπου συνήθως οι στίχοι δεν χρειάζονται, και να
ξεδιπλώνεται από μέσα η μουσική: να δίνεις σε κάθε όργανο τον "χώρο"
του και εν τέλει να δένει όλο αυτό όμορφα σε ένα. Βέβαια, υπάρχουν και στα τρία
άλμπουμ κομμάτια πιο mainstream ως προς την δομή τους, με φωνητικά.
Πώς θα διαχειριζόσασταν το
ενδεχόμενο ενός καλλιτεχνικού μουδιάσματος;
Γιάννης Β.: Δεν μας έχει τύχει
μέχρι στιγμής, οπότε δεν ξέρω. Ακούγεται τρομακτικό αλλά υπάρχουν τρόποι να το
αντιμετωπίσεις φαντάζομαι. Άμα αρχίσεις να πειραματίζεσαι με τρόπο που δεν
είχες κάνει πιο πριν, με άλλα όργανα, άλλες ιδέες, τζαμάροντας.
Γιάννης Δ.: Όσο δεν βάζεις όρια
σε αυτό που κάνεις, αυτό δεν θα έρθει ποτέ.
