Η παρακάτω συνέντευξη έγινε στις 17 Δεκεμβρίου του 2023. Λόγω δικού μας λάθους δεν ανέβηκε τότε. Ζητάμε συγνώμη από το συγκρότημα και τους ευχαριστούμε για την προθυμία.
Ακολουθήστε μας στο Facebook.
Ακολουθήστε μας στο Instagram.
Καλή ανάγνωση!
~ ~ ~ ~ ~ ~
Ξεκινήσατε το 2014 σαν συγκρότημα. Πως γνωριστήκατε και πως προέκυψε η φιλία και η συνεργασία σας;
Οι δυό απο μας είμαστε αδέρφια και μεγαλώσαμε με μουσική. Μετα μπήκαμε ο ενας μετα τον αλλο σε μουσικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη. Και ξαφνικά μέσα από μια πρόβα για κάτι άκυρο που κάναμε για το σχολείο, στο οποίο ήταν και ο Χάρης που έπαιζε κιθάρα -με τον Χάρη είμαστε φίλοι από παιδιά-, βγήκε μια ευκαιρία για ενα live και ετσι ξεκινήσαμε.
Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την μουσική; Πότε ξεκινήσατε;
Γενικά μέσα από το σπίτι νομίζω, ήταν μουσικές πάνω κάτω από την ώρα που γεννηθήκαμε. Και ο πατέρας του χάρη και ο δικός μας και τα μεγαλύτερα αδέρφια μας άκουγαν Ρόκ, Blues, Reggae.
Ποιά είναι τα σχέδια σας γιά το μέλλον;
Επόμενη ερώτηση.[Γελάνε]
Πόσο καιρό το ετοιμάζατε τον νέο σας δίσκο?
Ψυχολογικά περίπου 7 χρόνια. Πρακτικά ενάμιση χρόνο - από την μέρα που μπήκαμε στο στούντιο να τον γράψουμε, μέχρι να κυκλοφορήσει.
Και ποιά ήταν η εμπειρία της ηχογράφησης; Πως μπαίνετε σε αυτην την διαδικασία;
Αρχικά, προετιμάζεσαι ώστε να γνωρίζεις τα τραγούδια σου και τα μέρη που παίζεις αλλά και των αλλονών ώστε να μπορείτε να συνεννοείστε. Έπειτα κλείνεις το στούντιο. Το όλο θέμα είναι όταν πας στο σπίτι να μην χάνεσαι προσπαθώντας να παίξεις πράγματα που θα έπρεπε να ξέρεις και ότι παρεμβάσεις κανείς στο στούντιο να ξεπερνάνε αυτό που οραματιζόσουν ώστε αποτέλεσμα να γίνει καλύτερο. Επίσης ένα θέμα είναι το οικονομικό, όσο πιο γρήγορα γράψεις, τόσο πιο οικονομικά θα σου βγει όποτε βολεύει να σε έτοιμος. Να μην πηγαίνεις στο στούντιο να κανείς πρόβα και να ηχογραφήσεις ή να χάνεσαι στο κομμάτι και να αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι.
Ποσό ριψοκίνδυνο ήταν για εσάς να βγείτε σε περιοδεία;
Ήταν υπολογισμένο ρίσκο, δεν ανοιχτήκαμε πολύ, πέντε πόλεις που πιστεύαμε ότι είχε νόημα. Στην Ξάνθη έχουμε παρέες και γενικά μια ουσιώδης επαφή. Στις υπόλοιπες πόλεις δεν είχαμε ξαναπαίξει εκτός από τις Σέρρες. Είναι ένα ρίσκο που μπορείς να πάρεις απλά προσεκτικά.
Μπορεί ένας Έλληνας μουσικός να ζήσει από την μουσική του σήμερα ή είναι ένα επάγγελμα που ίσως παραμερίζεται;
Εμάς δεν είναι το βασικό μας επάγγελμα. Αν φτάσεις σε σημείο να γεμίζεις μαγαζιά με δυο χιλιάδες άτομα, ούτε τότε ζεις. Όμως στην τελική αυτός είναι ο στόχος, μέχρι να φτάσεις εκεί το μόνο που μπορείς να κανείς είναι να βάζεις, να βάζεις και να βάζεις χρήματα ώστε τουλάχιστον να μην μείνεις ποτέ πίσω.
Τι πιστεύετε ότι φταίει για αυτήν την κατάσταση;
Η χώρα. Ίσως το κοινό τελευταία, γιατί από ότι έχω καταλάβει έχει πέσει πολύ το live στην Ελλάδα. Ο κόσμος δεν πηγαίνει, δεν έχει λεφτά να πάει και έτσι δεν το στηρίζει.
Άρα θα λέγατε πως δεν υπάρχει ανταπόκριση σε αυτό το συγκεκριμένο είδος μουσικής;
Τώρα για είδη μουσικής, αυτά που παίζουν τώρα είναι τραπ, ραπ, σκυλάδικα και λαϊκά. Αν θες να κανείς το είδος μουσικής που σου αρέσει και δεν είναι ένα από αυτά ένα είναι σίγουρο, ότι θα δυσκολευτείς. Για αυτόν το λόγο πρέπει να κάνεις κάτι παράλληλα.
Πιστεύετε ότι η τεχνολογία έχει θετική επίδραση στον τρόπο που ακούμε μουσική ή τι αντίθετο;
Η τεχνολογία από μόνη της είναι ουδέτερη, η χρήση της έχει να κάνει με το αν είναι αρνητική η θετική η επίδραση της. Θεωρώ ότι μπορεί να την χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε να έχει πολύ θετική επίδραση και στην εμπειρία της ακρόασης και στην ποιότητα της ακρόασης.
Έχει καταφέρει να προσαρμόσετε τον ήχο έτσι όπως επιθυμείτε;
Κοίτα, αυτό είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει. Το να ψάξεις να βρεις τον ήχο που θες ή που ονειρεύεσαι. Μπορεί, για παράδειγμα, να βρω εγώ κάτι και να ξυπνήσω αύριο και να είναι τελείως διαφορετικό αυτό που θέλω. Κι όπως είπαμε και πριν η τεχνολογία είναι ένας ωκεανός όπου μπορείς να παίζεις με τον ήχο για πάντα, πάντα θα βρίσκεις κάτι διαφορετικό, κάτι που σου αρέσει λίγο περισσότερο λίγο λιγότερο. Βρίσκεις κατευθύνσεις. Για την ώρα νομίζω είμαστε σε ένα πολύ καλό σημείο, πάντα προσπαθούμε να το κάνουμε λίγο καλύτερο. Αλλά το να πω ποτέ ότι αυτός είναι ο ήχος μου και τέλος δεν το νομίζω. Ακόμα και να υπήρχε μια δυνατότητα να το πεις αυτό, δεν θα το πεις. Πάντα θα μαθαίνεις κάτι καινούριο το οποίο θα σε ψήνει να το δοκιμάσεις και να πεις τελικά θα το φτάσεις κάπου αλλού, όσο ασχολείσαι τουλάχιστον.
Προτιμάτε τις ζωντανές εμφανίσεις ή τις ηχογραφήσεις και το να είστε στο studio;
Και τα δύο έχουν την χάρη τους και είναι πολύ διαφορετικά. Δηλαδή, είναι τελείως διαφορετικό το να παίζεις live στις συναυλίες, να είσαι εκεί 45 λεπτά ή μια ώρα με το κοινό από κάτω. Δηλαδή ότι δίνεις το παίρνεις από το κοινό. Είναι πολύ διαφορετική εμπειρία αλλά και το studio είναι άλλη περίπτωση, είσαι συγκεντρωμένος στη δημιουργία, στο οώς μπορείς να βελτιώσεις κάτι, έχεις την ευκαιρία να δεις πράγματα εις βάθος, να τα ξεχωρίσεις όλα και να τα ξανά μπλέξεις όλα μαζί, να δεις τι σου αρέσει τι δεν σου αρέσει πώς μπορείς να το φτιάξεις καλύτερο.
Όταν βλέπετε ότι δεν έρχεται κόσμος να σας ακούσει πως το αντιμετοπίζεται αυτό το φαινόμενο;
Αυτό είναι κάτι που από μέσα του θα μάθεις να παίζεις περισσότερο για τον εαυτό σου παρά για το κοινό.Θα παίξεις σε πρώτη φάση θα περάσεις εσύ καλά,αν περάσεις εσύ καλά,μπορεί να προσπεράσεις δύο,τρεις που είναι κάτω και μπορεί να είναι ακίνητοι.
Αν βλέπατε ότι οι φαν σας διαμαρτύρονταν ότι η μουσική σας μένει στάσιμη ή ότι δεν εξελίσσεται ή δεν έχει κάτι πρωτοποριακό.Θα αλλάζατε το είδος της μουσικής που παίζετε ή θα παραμένατε στο ίδιο;
Σε αυτή την περίπτωση δεν θα ήταν τόσο κοινό μας.Όχι.Άμα δεν παίζεις για εσένα δεν παίζεις για κανένα.
Θα θέλατε να μας πείτε ποια ήταν η χειρότερη και ποια η καλύτερη σας στιγμή στην μέχρι τώρα μουσική σας πορεία;
Δεν ξέρω αν έχουμε καλύτερη ή χειρότερη στιγμή.Επειδή παίζουμε και κάποια χρόνια τώρα,και σε περίεργες ηλικίες για έναν άνθρωπο,όταν ξεκινήσαμε ήμασταν ουσιαστικά έφηβοι σιγά,σιγά μεγαλώνουμε.Ήμασταν γυμνάσιο όταν ξεκινήσαμε.Το λύκειο ήταν μια τελείως διαφορετική περίπτωση.Και αυτή η φάση που είμαστε τώρα επίσης.Είναι δέκα χρόνια στα οποία αλλάζεις πολύ σαν άνθρωπος γενικά.Οπότε κάθε φάση της μπάντας είχε τα πάνω της και τα κάτω της.Αλλά δεν μπορείς να πεις αυτό ήταν το καλύτερο και αυτό το χειρότερο.
Πως βλέπετε την σταδιοδρομία σας μέχρι τώρα;
Ανοδική αλλά ανοργάνωτη. Διότι είχαμε μία καλή αρχή εκεί που παίζαμε συνέχεια όταν πρωτοξεκινήσαμε μέχρι να βγάλουμε το πρώτο το ip και μετά υπήρχε το χάσμα,όχι πρώτα δίνανε τα παιδιά πανελλήνιες,μετά άδινα εγώ.Μετά έφυγα και εγώ να σπουδάσω.Ξεκίνησα πιο σοβαρά με την σχολή,μπήκανε και οι δουλειές.Είχαμε μια τρία με τέσσερα χρόνια που κάναμε πιο αργά πράγματα.Πιο σιγά,παίρναμε τον χρόνο μας.Πρόβες λίγο πιο σπάνια,αλλά τώρα που γυρίσαμε όλοι και είμαστε πιο συγκεντρωμένοι,έχουμε και λεφτά να στηρίξουμε αυτό το πράγμα.Γιατί αν δεν έχεις λεφτά δεν μπορείς να το κάνεις.Τώρα πάμε λίγο πιο σοβαρά.Πρώτα ο δίσκος,μετά πέντε live εδώ,πέντε live εκεί,μετά ο επόμενος δίσκος.Είναι μια καλή πορεία,τώρα,δηλαδή κλίνουμε δέκα χρόνια.Οπότε για να μην έχουμε διαλυθεί πάει καλά.Προφανώς με τα απαραίτητα σκαμπανεβάσματα,που πρέπει να σκεφτεί κανείς και στην εποχή του κόβιντ. Δηλαδή και εμάς πήγε πίσω αυτό,σε πολλά πράγματα.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την μουσική σήμερα επαγγελματικά;
Κάντε αυτό που είναι να κάνετε και ό,τι βγει. Mην σκέφτεστε τι θα γίνει οικονομικά ή το που θα παίξετε. Παίξε την μουσική σου να περνάς καλά, παίξε για σένα και μετά ό,τι είναι να έρθει θα ‘ρθει. Όσο το κυνηγάς τόσο θα ‘χεις.
Ποια ήταν τα ακούσματα σας στο σπίτι; Γιατί στην Ελλάδα δεν νομίζω γενικά ο κόσμος να ακούει αυτό το είδος μουσικής. Πώς βρεθήκατε σε αυτό;
Αντιθέτως θα έλεγα υπάρχει μια πολύ καλή κοινότητα στην Ελλάδα. Προφανώς συγκριτικά με κάθε άλλη χώρα δεν το λες πάντα αυτό, αλλά βέβαια υπάρχει πολύ καλή κοινότητα. Υπάρχουν άτομα στον χώρο που στηρίζουν αυτό το είδος μουσικής και εμείς πέσαμε μέσα σε αυτό. Τα ακούσματα ήταν από αυτά προφανώς και άλλα. Τα συζητήσαμε και προηγουμένως. Υπήρχαν όμως και στον περίγυρό μας, στις παρέες μας και μας επηρέασαν. Δεν το ξεχωρίσαμε εμείς με την υπόλοιπη χώρα.
Γενικά στο σπίτι έπαιζε πολύ Tool, πολύ Kyuss. Μετά nightstalker, από τις πρώτες ελληνικές μπάντες που ακούσαμε. Πρώτο live που κάναμε, σε σχετικά σοβαρότητα με τους άλλους (??) όταν είχαν βγάλει το “vultures”, και μετά από μόνοι μας, όλα αυτά από το σπίτι ό,τι υπήρχε εκεί. Πέρα από όλα τα κλασσικά, δηλαδή Τσέπελης, Ζάμπας. Μετά ο καθένας πήγε στον χώρο του.
Πέρα από αυτό, οι γονείς σας πώς το πήρανε;
Πολύ θετικά. Ήταν από την αρχή εκεί, δηλαδή 12 χρονών εμείς, αυτοί από πίσω.
Εσείς φοβόσασταν όταν τους το είπατε για πρώτη φόρα ότι θα είστε μπάντα;
…Εμείς δεν σκεφτόμασταν τι γίνεται. Τώρα που βγαίνουμε και λέμε (??) δεν είχαμε τέτοιες έγνοιες. Καμία εικόνα. Μας αρέσει αυτό που παίζουμε κι όλα καλά
Φανταζόσασταν μετά από τόσα χρόνια οτί θα ήσασταν ακόμα εδώ και κάνετε το ίδιο πράγμα;
Ναι γιατί δεν καταλάβαμε ότι πέρασε. Πέρσυ που ήταν τα 9 χρόνια λέγαμε πότε πέρασαν 9 και τώρα τα 10 είναι… κλακ! Αλλο ένα
Επαγγελματικά μιλώντας, θα σκεφτόσασταν να ακολουθήσει ο καθένας τη δική του πορεία; να μην είστε πλέον μπάντα.
Το οτι έχουμε μια μπάντα δεν σημαίνει οτι ο καθένας δεν μπορεί να κάνει κάτι ξεχωριστό. Ας πούμε ο Γιάννης έχει ήδη μια άλλη μπάντα που παίζει blues. Εγώ έχει τύχει να κάνω άλλα σχήματα. Αλλά η μπάντα είναι σταθερά, τωρα δε πάμε να πούμε ότι είναι μία η μπάντα που παίζουμε. Καμιά φορά χρειάζεται να κάνεις κάτι διαφορετικό για να μπορέσεις να εκφράσεις σώστά ή να φέρεις τα πράγματα που χρειάζεται η μπάντα. Μπορεί εσύ να χρειάζεται να παίξεις κάποια πράγματα, να παίξεις κάποιο άλλο είδος μουσικής και αυτό μετά να έρθει σε ένα σχήμα που ήδη έχεις και να προσπαθείς να το βάλεις αυτό το στοιχείο με το ζόρι. Αυτό ας πούμε μπορέι να δημιουργήσει ρήγματα. Εν.ω άμα μπορέσεις να το εκφράσεις κάποιυ αλλού, σε ένα άλλο σχήμα, έρχεσαι στην μπάντα σου μετά και είσαι εντάξει, μπορείς να συγκεντρωθείς σε αυτό που κάνεις
Πως διαλέγετε τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείτε;
Ο εξοπλισμός είναι πονεμένη ιστορία γενικά για μια μπάντα ειδικά που ξεκινάει. Πρέπει να ξεκινάει και από τον κάθε κιθαρίστα μπασίστα ντράμερ από μόνο του. Περισσότερο απ’όλα νομίζω σε επηρεάζει αυτό που βλέπεις στα βίντεο από τους αγαπημένους σου μουσικούς, από συναυλίες κλπ. Αλλά φτάνεις σε ένα σημείο που αρχίζεις να ξεχωρίζεις τον ήχο που βγάζει το κάθε μηχάνημα, το πως σε βολεύει να παίζεις με κάθε κιθάρα λιγοτερο το πόσο μοιάζει ή το τι είναι (???). Και όταν αρχίζεις να βρίσκεις πράγματα που σου ακούγονται σωστά τα βάζεις σαν στόχο (γιατί είναι πανάκριβα γενικά). Και προσπαθείς να τα πάρεις. Αλλά δεν είναι το βασικό. Είναι αυτό που θα σου δώσει το κάτι παραπάνω, ίσως και πολλά παραπάνω. Αρκεί όμως να παίζεις.
Εσείς έχετε φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα;
Ναι, είμαστε σε φάση που έχουμε αρχίσει να παίρνουμε τον εξοπλισμό που θέλουμε. Αλλά δεν είναι όλες οι μπάντες σε αυτή τη φάση, πόσο μάλλον αυτές που τώρα ξεκινάνε.
Αν είχατε τη δυνατότητα να συνεργαστείτε με κάποιον άλλο καλλιτέχνη ή συγκρότημα, ποιός θα ήταν αυτός;
Μπορείτε να χαρακτηρίσετε με μια λέξη ο ένας τον άλλον ;
Οχι…Πάμε να φύγουμε… (γέλια)
